Από την έντυπη έκδοση
Της Βάσως Βεγίρη
[email protected]
Μέγιστη προσοχή θα πρέπει να επιδείξει η κυβέρνηση στο θέμα της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών των εργαζομένων, αλλά και των προνομίων που έχει προαναγγείλει για τους εμβολιασμένους από τον Ιούλιο και εξής, αν θέλει να πείσει και όχι να προκαλέσει αντιδράσεις, ακόμη και κοινωνικούς αυτοματισμούς.
Και αυτό -αν μη τι άλλο- διότι σίγουρα και στην Ελλάδα, παρά τα πολύ καλά αντανακλαστικά στο πρώτο κύμα της πανδημίας, έχουν γίνει λάθη και παραλείψεις, έστω και ακουσίως λόγω της έλλειψης επαρκών επιστημονικών δεδομένων, που δεν έχουν καθόλου μικρό βάρος στη «ζυγαριά» της αριστείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μόλις χθεσινή είδηση περί επικείμενης κατάργησης της χρήσης του εμβολίου της AstraZeneca σε πολίτες κάτω των 60 ετών, έπειτα από τόσους μήνες χρήσης του και αλλεπάλληλα περιστατικά θρομβώσεων και δη θανατηφόρων.
Όσο αντικειμενικά αντικοινωνική και κατακριτέα και να είναι η άρνηση κάποιων -ιδιαίτερα των υγειονομικών υπαλλήλων- να εμβολιαστούν, άλλο τόσο επικριτέα είναι και η απειλή απόλυσης, ειδικά στον χειμαζόμενο από την πανδημία, όσον αφορά τα έσοδά του, ιδιωτικό τομέα. Και σε κάθε περίπτωση, βέβαια, ακόμη και αν τελικά όντως ληφθούν αυστηρά μέτρα, αυτά δεν μπορούν να ισχύουν μόνο για τον ιδιωτικό τομέα και ο δημόσιος να μένει στο απυρόβλητο λόγω... ψήφων και φόβου πολιτικού κόστους, λ.χ. όσον αφορά τους υγειονομικούς υπαλλήλους στα δημόσια νοσοκομεία. Όπως επίσης καλό θα ήταν τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης να μη διαιωνίζουν το κινηματογραφικό δίπολο «καλός αστυνομικός-κακός αστυνομικός» με αντιφατικές δηλώσεις περί των απολύσεων.
Αντίστοιχα στο θέμα των προνομίων, που σαφώς και είναι προτιμότερα ως κίνητρα από τις απειλές, επίσης θα πρέπει να σχεδιαστούν και αποφασιστούν με σοβαρότητα και πάνω από όλα με ρεαλισμό και πρακτική δυνατότητα εφαρμογής. Διότι είναι πολύ εύκολο να λες λ.χ. ότι δεν θα μπορούν να μπαίνουν πουθενά τον χειμώνα οι μη εμβολιασμένοι, αλλά πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί, όταν δεν είναι σίγουρο ότι θα το εφαρμόσουν καταρχήν κάποιες κατηγορίες επαγγελματιών και επιχειρήσεων για να μη χάσουν έσοδα και όταν -όπως έχει αποδειχτεί- δεν υπάρχουν στη χώρα μας επαρκείς και εξειδικευμένοι μηχανισμοί ελέγχου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα self-tests των μαθητών και των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, που είναι κοινό μυστικό ότι μετά τις πρώτες εβδομάδες από την άρση του lockdown που ο κόσμος είχε συμμορφωθεί λόγω φόβου για την ασθένεια, στη συνέχεια συσσωρεύονται ανέγγιχτα στα συρτάρια ουκ ολίγων καταστημάτων και κατοικιών και απλά δηλώνονται ως αρνητικά...
