Ανακοίνωση εξέδωσε το Υπουργείο Εξωτερικών, Αφρικανικής συνεργασίας  και Μαροκινών υπηκόων κατοίκων εξωτερικού σχετικά με τη μαροκοϊσπανική κρίση.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανακοίνωση: «Την Τρίτη 1^η Ιουνίου, ο επονομαζόμενος Γκάλι (Ghali) θα παρουσιαστεί ενώπιον του Ανώτατου εθνικού δικαστηρίου της Ισπανίας. Η εν λόγω παράσταση αποτελεί εξέλιξη την οποία, οπωσδήποτε, το Μαρόκο λαμβάνει υπ’όψιν. Ωστόσο, δεν αποτελεί το υπόβαθρο της σοβαρής κρίσης μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών.

I. Η εμφάνιση ενώπιον των δικαστικών αρχών, εξέλιξη την οποία το Μαρόκο λαμβάνει υπ’όψιν:

1. Κατ’αρχάς, η εμφάνιση του Γκάλι ενώπιον των δικαστικών Αρχών  επιβεβαιώνει όσα το Μαρόκο είχε εξαρχής επισημάνει: η Ισπανία πράγματι επέτρεψε εν γνώσει της την είσοδο στο έδαφός της, δολίως και συγκεκαλυμμένα, προσώπου που διώκεται από τα ισπανικά δικαστήρια για καταγγελίες που υπεβλήθησαν από θύματα ισπανικής ιθαγένειας και για πράξεις που διεπράχθησαν εν μέρει επί ισπανικού εδάφους.
2. Δεύτερον, η εν λόγω κλήτευση δείχνει το πραγματικό πρόσωπο του «πολισάριο» μέσω του ηγέτη του, ο οποίος έχει διαπράξει αποτρόπαια εγκλήματα, βιάζει, βασανίζει, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενορχηστρώνει τρομοκρατικές ενέργειες.
3. Επίσης, καταδεικνύει την ευθύνη της Ισπανίας έναντι του εαυτού της, δεδομένου ότι τα θύματα του επονομαζόμενου Γκάλι είναι πρωτίστως Ισπανοί. Η εμφάνιση αυτή ενώπιον των δικαστικών Αρχών σηματοδοτεί, κατά συνέπεια, την αρχή μιας πρώτης αναγνώρισης των δικαιωμάτων των θυμάτων και της ποινικής ευθύνης του εν λόγω ατόμου. Είναι επίσης η πρώτη φορά που το ισπανικό δικαστικό σύστημα καλεί τον εν λόγω υπαίτιο και απαγγέλλει καταγγελίες εναντίον του για σοβαρά εγκλήματα.
4. Παρόλα αυτά, ακόμη και τώρα, δεν εξετάζονται παρά μόνο καταγγελίες που έχουν δει το φως. Τι γίνεται με όλα τα παιδιά, τις γυναίκες και τους άνδρες που υποφέρουν τα πάνδεινα από το «πολισάριο»; Οι πληθυσμοί που ζουν στην περιοχή Tιντούφ (Tindouf) – αυτοί οι άνθρωποι χωρίς φωνή του «πολισάριο» -  υφίστανται σε καθημερινή βάση απάνθρωπη μεταχείριση χωρίς να τους απονέμεται δικαιοσύνη.

II. Ωστόσο, δεν έγκειται εδώ η ουσία του προβλήματος:

1. Η ουσία του προβλήματος είναι το ζήτημα της διαρρηγμένης εμπιστοσύνης μεταξύ εταίρων. Η ουσία της κρίσης έγκειται στην ύπαρξη εχθρικών απώτερων κινήτρων της Ισπανίας ως προς το ζήτημα της Σαχάρας, μια υπόθεση ιερή για το σύνολο του μαροκινού λαού:

Η κρίση δε συνδέεται με την περίπτωση ενός ανθρώπου. Δεν ξεκινάει με την άφιξή του, ούτε τελειώνει με την αναχώρησή του. Είναι πρωτίστως θέμα διάρρηξης εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας. Κάτι που αποτελεί δοκιμασία για την αξιοπιστία της εταιρικής σχέσης μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας.

Και παρότι η κρίση μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας δε είναι δυνατό να επιλυθεί χωρίς την προσαγωγή του επονομαζόμενου Γκάλι, δεν μπορεί όμως ούτε και να επιλυθεί απλά και μόνο με την εξέτασή του από το διαστήριο. Οι αιτιολογημένες προσδοκίες του Μαρόκου υπερβαίνουν αυτό το επίπεδο, ξεκινώντας από μια ξεκάθαρη διευκρίνιση από ισπανικής πλευράς ως προς τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις θέσεις της Ισπανίας.

Για το Μαρόκο, ο επονομαζόμενος Γκάλι είναι η εικόνα του «πολισάριο». Ο τρόπος με τον οποίο μπήκε στην Ισπανία – με πλαστό διαβατήριο, πλαστή αλγερινή ταυτότητα και με αλγερινό προεδρικό αεροσκάφος – είναι αποκαλυπτικός της υπόστασης της αυτονομιστικής πολιτοφυλακής.

Πέρα από την περίπτωση του επονομαζόμενου Γκάλι, η υπόθεση αυτή αποκάλυψε την εχθρική στάση και την επιζήμια για το Μαρόκο στρατηγική της Ισπανίας ως προς το ζήτημα της μαροκινής Σαχάρας. Αποκάλυψε τη σύμπνοια του βόρειου γείτονά μας με τους αντιπάλους του Βασιλείου με στόχο να υπονομεύσουν την εδαφική ακεραιότητα του Μαρόκου.

Πώς μπορεί, σε αυτό το πλαίσιο, το Μαρόκο να εμπιστευτεί και πάλι την Ισπανία; Πώς να είναι σίγουρο ότι η Ισπανία δεν θα συνωμοτήσει εκ νέου με τους εχθρούς του Βασιλείου; Μπορεί το Μαρόκο να υπολογίζει πραγματικά στην Ισπανία; Ότι δε θα δράσει πίσω από την πλάτη του; Πώς αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη μετά από ένα τέτοιο σφάλμα; Ποιες εγγυήσεις αξιοπιστίας έχει αυτή τη στιγμή το Μαρόκο; Και καταλήγουμε στο εξής θεμελιώδες ερώτημα: τι πραγματικά θέλει η Ισπανία;

      2. Η κρίση αυτή θέτει επίσης ζήτημα συνέπειας. Δεν μπορεί κανείς να μάχεται τον αυτονομισμό στο σπίτι του, αλλά να τον ενθαρρύνει στην περίπτωσή του γείτονά του.

Ακριβώς στο όνομα αυτής της συνέπειας έναντι του εαυτού του πρώτα και των εταίρων του, στη συνέχεια, το Μαρόκο δεν εργαλειοποίησε ποτέ τον αυτονομισμό. Δεν έπαιξε ποτέ αυτό το χαρτί στις διεθνείς του σχέσεις, ιδίως με τους γείτονές του.

Υπ’αυτό το πρίσμα, η πολιτική του Μαρόκου έναντι της Ισπανίας ήταν πάντοτε ξεκάθαρη. Κατά τη διάρκεια της καταλανικής κρίσης, το Μαρόκο δεν επέλεξε να τηρήσει στάση ουδετερότητας: υπήρξε από τους πρώτους που υποστήριξαν κατηγορηματικά, σθεναρά και ξεκάθαρα, την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ενότητα του βόρειου γείτονά του.

Και εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα: ποια θα ήταν η αντίδραση της Ισπανίας εάν ένας εκπρόσωπος του ισπανικού αυτονομιστικού χώρου είχε γίνει δεκτός στο Βασιλικό Παλάτι του Μαρόκου; Ποια θα ήταν η αντίδραση της Ισπανίας εάν το άτομο αυτό είχε γίνει δεκτό δημοσίως και επισήμως, από τον στρατηγικό σύμμαχό της, σημαντικό εμπορικό εταίρο και πλησιέστερο γείτονά της στο Νότο;

Ας μην έχουμε κοντή μνήμη. Το 2012, για παράδειγμα, όταν μια καταλανική οικονομική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε το Μαρόκο, το πρόγραμμα τροποποιήθηκε, κατόπιν αιτήματος της ισπανικής κυβέρνησης, έτσι ώστε η αντιπροσωπεία αυτή να μη γίνει δεκτή σε υψηλό επίπεδο και να υπάρξει, κατά τη διάρκεια όλων των συνομιλιών, παρουσία εκπροσώπου της ισπανικής πρεσβείας στο Ραμπάτ.

Το 2017, στο πλαίσιο της ίδιας συνέπειας, το Μαρόκο απέρριψε αίτημα επίσκεψης και συνάντησης μεγάλου ηγέτη του καταλανικού αυτονομιστικού κινήματος.

Το Μαρόκο νομιμοποιείται να μην περιμένει κάτι λιγότερο από την Ισπανία. Αυτή είναι η κατεξοχήν αρχή μιας αληθινής εταιρικής σχέσης.

3. Το Μαρόκο υπήρξε ανέκαθεν  αλληλέγγυο προς την Ισπανία:

Υπάρχουν, βέβαια, αναμενόμενες δυσκολίες που προκύπτουν σε μια σχέση γειτονίας, συμπεριλαμβανομένων των κυκλικών μεταναστευτικών κρίσεων. Ωστόσο, οι δυσκολίες αυτές δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε ποτέ ότι η αλληλεγγύη είναι για μια εταιρική σχέση ό,τι η αξιοπιστία για την καλή γειτονία και η εμπιστοσύνη για τη φιλία.

Αυτήν ακριβώς την αλληλεγγύη επέδειξε και επιδεικνύει πάντοτε το Μαρόκο προς την Ισπανία. Η πρόσφατη ιστορία βρίθει παραδειγμάτων.

Το 2002, για παράδειγμα, όταν βυθίστηκε ένα πετρελαιοφόρο, το Μαρόκο άνοιξε χωρίς όρους τα χωρικά του ύδατα σε 64 αλιευτικά σκάφη από την περιοχή της Γαλικίας, παρότι οι αλιευτικές συμφωνίες δεν είχαν ακόμη συναφθεί.

Το 2008, όταν η Ισπανία βρισκόταν εν μέσω οικονομικής κρίσης, το Μαρόκο προέβη σε παρεκκλίσεις για να υποδεχθεί με ανοιχτές αγκάλες και να επιτρέψει την εγκατάσταση και δραστηριότητα ισπανών εργαζομένων και επιχειρηματιών στο Μαρόκο.

Μεσούσης της καταλανικής κρίσης, η Ισπανία μπορούσε πάντοτε να υπολογίζει στο Μαρόκο, το οποίο υπερασπίστηκε, χωρίς καμία επιφύλαξη, την εθνική κυριαρχία και εδαφική της ακεραιότητα, μέσω ενεργειών (απαγόρευση εισόδου καταλανών αυτονομιστών στο Μαρόκο, απαγόρευση οποιασδήποτε επαφής μεταξύ του Προξενείου του Μαρόκου στη Βαρκελώνη και του καταλανικού αυτονομιστικού κινήματος) και θέσεων (σαφείς και ισχυρές δηλώσεις υποστήριξης).

Το ίδιο πνεύμα αλληλεγγύης επικρατούσε πάντα στη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και καταπολέμησης της παράτυπης μετανάστευσης. Έτσι, η συνεργασία για τη μετανάστευση επέτρεψε, από το 2017, την αποτροπή περισσότερων από 14.000 προσπαθειών παράτυπης μετανάστευσης, την εξάρθρωση 5.000 δικτύων διακίνησης από το 2017 και την ανάσχεση αμέτρητων προσπαθειών επίθεσης.

Η δε συνεργασία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας κατέστησε δυνατή την εξάρθρωση πολλών πυρήνων, με προεκτάσεις τόσο στο Μαρόκο όσο και στην Ισπανία, καθώς και την εξουδετέρωση 82 τρομοκρατικών ενεργειών. Σε αυτό προστίθεται η καθοριστική συμβολή των μαροκινών υπηρεσιών στις έρευνες που διεξήχθησαν μετά τις αιματηρές επιθέσεις στη Μαδρίτη τον Μάρτιο του 2004. Ομοίως, η συνεργασία για την καταπολέμηση της διακίνησης ναρκωτικών οδήγησε σε γόνιμη ανταλλαγή είκοσι περίπου υποθέσεων που σχετίζονται με τη διεθνή διακίνηση ναρκωτικών.

Πώς, μετά από όλα αυτά, μπορούμε να μιλάμε σοβαρά για απειλές και εκβιασμούς σχετικά με τη δήλωση του Πρέσβη της Α.Μ. του Βασιλιά στη Μαδρίτη; Η ειλικρίνεια δεν υπήρξε ποτέ απειλή και η νόμιμη υπεράσπιση θέσεων δεν μπορεί να εξομοιωθεί με εκβιασμό.

4. Το Μαρόκο κάνει διάκριση μεταξύ της φιλίας του ισπανικού λαού και της όχλησης ορισμένων πολιτικών κύκλων:

Σε αυτή τη σοβαρή μαροκοϊσπανική κρίση, το Μαρόκο κάνει σαφή διάκριση μεταξύ, αφενός, του ισπανικού λαού και ορισμένων διορατικών πολιτικών ηγετών που εκτιμούν τη φιλία με το Μαρόκο και την καλή γειτονία, και, αφετέρου, ορισμένων πολιτικών, κυβερνητικών, μέσων ενημέρωσης και κύκλων της κοινωνίας των πολιτών που επιδιώκουν να εργαλειοποιήσουν τη μαροκινή Σαχάρα και να βλάψουν τα συμφέροντα του Μαρόκου. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, λόγω παρωχημένων αντανακλαστικών, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το Μαρόκο μέσα από μια αναχρονιστική προοπτική, χρησιμοποιώντας απαρχαιωμένους όρους, κληρονομιά ενός μακρινού παρελθόντος.

Κατά τα λοιπά, το Μαρόκο δεν έχει προφανώς κανένα πρόβλημα με τον ισπανικό λαό, τους πολίτες, οικονομικούς φορείς, πολιτιστικούς παράγοντες και τους τουρίστες, τους οποίους το Μαρόκο καλωσορίζει θερμά ως φίλους και γείτονες.

Ορισμένοι ισπανοί πολίτες εργάζονται ακόμη και στο Βασιλικό Παλάτι του Μαρόκου, πολύ πριν τη γέννηση της Αυτού Μεγαλειότητας του Βασιλιά και των Βασιλικών Υψηλοτήτων, Πριγκήπων και Πριγκηπισσών. Αυτό σημαίνει ότι το Μαρόκο ουδόλως αμφισβητεί τους ισχυρές και μεστές ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας.

Το Μαρόκο θα παραμείνει προσκολλημένο στους δεσμούς φυσικής και αυθεντικής φιλίας που με τον δένουν με τον ισπανικό λαό.

Οι μαροκινές αρχές ελπίζουν ότι η δήλωση αυτή θα διαδοθεί ευρέως ώστε να ενημερωθεί την κοινή γνώμη και να θέσει υπ’όψιν της γεγονότα, δεδομένα και αριθμούς», καταλήγει η δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών του Μαρόκου.