Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Η αληθινή αυτή περιγραφή μιλάει από μόνη της. Μια κυρία επιστρέφει στο σπίτι της μετά τα πρωινά ψώνια της και βλέπει στην εξώπορτά της δύο αγνώστους να κουβαλάνε φορτωμένοι τα δικά της πράγματα ανενόχλητοι, με πολύ μεγάλη άνεση λες και ήταν δικά τους.
Ένα ξαφνικό σοκ από το αναπάντεχο γεγονός μαζί με ένα αίσθημα αδικίας και αμηχανίας για το τι πρέπει να κάνει άμεσα. Παρότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τους άγνωστους διαρρήκτες, αποφάσισε να παραμείνει ψύχραιμη και κάνοντας την αδιάφορη άρχισε να τους παρακολουθεί διακριτικά, αφού πρώτα κάλεσε την αστυνομία. Η συνέχεια ήταν απλή αφού τρεις μηχανές με έξι αστυνομικούς της ομάδας Δίας έφτασαν σε χρόνο λιγότερο από 3 λεπτά και οι δυο συλληφθέντες αλλοδαποί που κουβαλούσαν τα κλοπιμαία συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω, χωρίς να ταραχθούν βεβαίως καθόλου λες και έγινε μια συνάντηση με παλαιούς γνώριμους φίλους τους.
Η συνέχεια ήταν να οδηγηθούν στο τμήμα για να γίνει αυτόφωρη κράτηση και να οριστεί την επόμενη ημέρα δικάσιμος, που όμως.... αναβλήθηκε! Όταν ρώτησε η κυρία για την επόμενη δικάσιμο της απάντησαν ότι θα ξανααναβληθεί, αλλά, εν τω μεταξύ, τους άφησαν, λέει, ελεύθερους γιατί δεν επιτρέπεται να κρατούνται τόσο μεγάλο διάστημα και θα οριστεί τακτική δικάσιμος έπειτα από τέσσερις μήνες. Και θα ρωτήσει τώρα ένας λογικός άνθρωπος: «Θα έρθουν αυτοί οι διαρρήκτες μόνοι τους στο δικαστήριο για να δικαστούν; Και επειδή φαίνονταν επαγγελματίες, πόσα σπίτια θα ανοίξουν ακόμα μέχρι την ημέρα της δίκης;».
Η απάντηση έχει δοθεί πολλές φορές σε παρόμοιες περιπτώσεις. Η κυρία έπραξε σωστά, η αστυνομία έκανε άμεσα το καθήκον της, αλλά η νομοθεσία τι ακριβώς έκανε και εξακολουθεί να κάνει; Μήπως σιωπηρά τους κλείνει το μάτι, ενθαρρύνοντάς τους να συνεχίσουν το διαβολικό έργο τους και στα δικά σας σπίτια; Και αν αναλογιστεί κανείς ότι και πάρα πολλοί άλλοι παρόμοιοι «επαγγελματίες» κυκλοφορούν ανάμεσά μας, μήπως θα έπρεπε ο νόμος να γίνει άμεσα πιο αποτρεπτικός για αυτούς τους ανθρώπους;
Προσωπικά αμφιβάλλω εάν σωφρονίζονται στις φυλακές, αλλά δεν δέχομαι να γινόμαστε και βορά τέτοιων ανθρώπων μέχρι να αποφασίσουν μόνοι τους να σωφρονιστούν. Υπάρχει άραγε άλλη λύση για να προστατευτούμε;
Η νομοθεσία της χώρας μας είναι αρκετά χαλαρή με «παραθυράκια» και οι ποινές δεν λειτουργούν αποτρεπτικά. Άρα χρειάζονται άμεσα αλλαγές και εκσυγχρονισμός του ποινικού δικαίου, ούτως ώστε να ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα και στις ανάγκες της κοινωνίας. Γιατί το εν λόγω θέμα αποτελεί κυρίως «μάστιγα» του λαού και όχι τόσο των ανθρώπων που έχουν την εξουσία.
