Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δεν πάμε Πάσχα στο χωριό. Το εμπεδώσαμε. Έγινε κι αυτό παλιό, όπως ότι η χώρα έμεινε πίσω στα εμβόλια σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης στην οποία δεν πετάει κιόλας το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Μέχρι και τις 20 Απριλίου την πρώτη δόση του εμβολίου είχαν λάβει 1.826.628 άτομα.
Το ποσοστό κάλυψης του ελληνικού πληθυσμού είναι πάνω από το 16% για την πρώτη δόση και περίπου 7,5% για τις δύο δόσεις, κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως καταδεικνύει και ο σχετικός συγκριτικός πίνακας που διαμορφώνεται με διαδραστικό τρόπο, με βάση τα στοιχεία που συγκεντρώνουν από διάφορες εθνικές πηγές οι Financial Times.
Γιατί, όταν στην αρχή ακόμη και η Γερμανία ζήλευε τη χώρα τη μικρή; Δεν έγραφε η Handelsblatt στα τέλη Φεβρουαρίου ότι «όποιος αναζητεί χώρες πρότυπα τις βρίσκει στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Δανία και το Ισραήλ», όπου η διαδικασία εμβολιασμού λειτουργεί;
«Γιατί πεθαίνουν 15 φορές περισσότεροι εδώ κατ’ αναλογία πληθυσμού από ό,τι στην Αγγλία και τη Δανία;».
Ο υπουργός Οικονομικών κυβερνήσεων της Ν.Δ., Στέφανος Μάνος, που ερωτά μέσω των «Νέων», απάντηση δεν παίρνει για τα ανησυχητικά, ενώ -προσθέτουμε εμείς- έχουμε προαναγγείλει άνοιγμα του τουρισμού στις 15 Μαΐου και ήδη υποδεχόμαστε τουρίστες πιλοτικά.
Ο ίδιος θεωρεί ότι «η Πολιτεία υστερεί αφάνταστα σε ό,τι αφορά την επικοινωνία». Μάλλον πληθωρισμός επικοινωνίας καταγράφεται, εξ ου και ο χαμός, καθότι ο πληθωρισμός συνοδεύεται από υποτίμηση. Δεν ξέρουμε ότι για τέσσερις εβδομάδες συνεχώς αυξάνεται ο σκληρός δείκτης των θανάτων, όπως και ο αριθμός των διασωληνωμένων (εντός και εκτός ΜΕΘ);
Είναι, λοιπόν, η επικοινωνία στην οποία υστερεί η Πολιτεία; Στην επικοινωνία που ωραιοποιεί, πάντως, είναι δυνατή, ενώ σε άλλα πεδία ορειβατεί, για να κρυφτεί.
Μάλλον δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα. Και μάλλον, από το φθινόπωρο θα έχουμε ανάγκη και από νέα τσιμπήματα. Αν, μάλιστα, σκάσει κι άλλο κύμα -στη Βρετανία ήδη προετοιμάζονται-, και από φάρμακα, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να σταματήσει η ήπια μόλυνση.
Στο ενδιάμεσο, θα ζήσουμε κάπως ανθρώπινα μες στη Μεσόγειο. Το καλοκαίρι εδώ δεν τρέμει τον καιρό. Για τον ιό και τα στελέχη του δεν ξέρω, μα «δαγκώνοντας σαν νόμισμα τη θάλασσα» προχωρώ.
