Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τι έκανε η Ελλάδα στις 25 Μαρτίου του 1957; Προφανώς, γιόρταζε την επέτειο της εθνεγερσίας, ενώ στη Ρώμη «υπεγράφη η συμφωνία των εξ Ευρωπαϊκών κρατών περί συστάσεως κοινής ευρωπαϊκής αγοράς, η οποία εφεξής ονομάζεται “Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινοπραξία”» («Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ», 28/3/1957).
Τι έκανε η Ε.Ε. στις 25 Μαρτίου 2021; Σύνοδο Κορυφής για τη σταδιακή αναθέρμανση της σχέσης με την Τουρκία. Πάρτι γενεθλίων της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας δεν προβλεπόταν, αν και υπό μία έννοια γιορτάστηκε η ίδρυση με την απόφαση της τηλεδιάσκεψης των ηγετών.
Η ζωή συνεχίζεται, όπως και οι ευρωτουρκικές σχέσεις κατά κύριο λόγο στο οικονομικό επίπεδο, το οποίο και ενδιαφέρει τους εταίρους.
Εξέφρασαν και την ανησυχία τους, «για παράδειγμα για το τι σημαίνει η έξοδος της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» -ε, καλά, δεν θέλει και αποκρυπτογράφηση ότι για να παραμείνει στην εξουσία ο Τούρκος πρόεδρος γκρεμίζει ό,τι απέμεινε από το κράτος δικαίου, χωρίς να ανησυχεί για κυρώσεις από την Ε.Ε.-, αλλά προέχουν οι επαφές με την Τουρκία. Είναι πολλά τα συμφέροντα, κυρία.
Με την προϋπόθεση ότι διατηρείται η τρέχουσα αποκλιμάκωση, «η Ε.Ε. είναι έτοιμη να συνεργαστεί με την Τουρκία με έναν σταδιακό, αναλογικό και αναστρέψιμο τρόπο για την ενίσχυση της συνεργασίας σε διάφορους τομείς κοινού ενδιαφέροντος και τη λήψη περαιτέρω αποφάσεων» τον Ιούνιο.
«Τόσο η Ε.Ε. όσο και η Τουρκία θα είχαν πολλά οικονομικά οφέλη από μια εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης. Για παράδειγμα θα μπορούσε να δώσει νέα πνοή στο εμπόριο αγροτικών προϊόντων, αλλά και παροχής υπηρεσιών», γράφει η γερμανική «Die Welt».
Τα δημοκρατικά ιδεώδη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η απομάκρυνση από τη διεθνή νομιμότητα χαλάνε τους υπερευαίσθητους Ευρωπαίους, όχι τόσο, όμως, ώστε να κλείνουν στα συμφέροντα τον δρόμο. Πόσο deja vu χωράει σε ένα έργο;
