Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που χιλιάδες άντρες και γυναίκες στην Ισπανία βγήκαν στους δρόμους για να φωνάξουν «εγώ σε πιστεύω». Στόχος να στείλουν μήνυμα συμπαράστασης σε μία νεαρή γυναίκα που είχε πέσει θύμα ομαδικού βιασμού στην Παμπλόνα και στη συνέχεια χρειάστηκε να δώσει έναν μεγάλο αγώνα για την καταδίκη των ενόχων. Η αρχική απόφαση να περιληφθεί στον φάκελο της υπόθεσης έρευνα ιδιωτικού ντετέκτιβ για τη ζωή του θύματος πυροδότησε ένα σφοδρό κύμα αντιδράσεων τόσο στους δρόμους όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χρειάστηκε μια πολύχρονη δικαστική μάχη για να καταδικαστούν οι άντρες που αποκαλούνταν «αγέλη των λύκων» για βιασμό, καθώς αρχικά είχαν καταδικαστεί για σεξουαλική επίθεση με αποτέλεσμα χαμηλότερες ποινές.
Η μαζική αυτή κινητοποίηση πολιτών, που έστειλαν το δικό τους μήνυμα συμπαράστασης σε ένα θύμα βιασμού, ήταν ένα ακόμα σημάδι πως η κατάσταση αλλάζει. Είχε προηγηθεί το κίνημα «MeToo» που οδήγησε στην «εκθρόνιση» του τότε ισχυρού άνδρα του Hollywood Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, με τις αποκαλύψεις να παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας ύστερα από ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στους «New York Times». Στην Ελλάδα ήταν η Σοφία Μπεκατώρου που τόλμησε πρώτη να μιλήσει δημόσια, δίνοντας θάρρος και σε άλλους άνδρες και γυναίκες να βγουν μπροστά και να καταθέσουν τις τραυματικές τους εμπειρίες, ώστε να αναζητηθεί δικαιοσύνη. Αδιαμφισβήτητα για πολλές δεκαετίες άνθρωποι που αντιμετώπισαν ανάλογα περιστατικά προτιμούσαν να μη μιλήσουν υπό τον φόβο πως δεν θα βρουν «συμμάχους» σε αυτή την προσπάθεια. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι που στο παρελθόν ήρθαν αντιμέτωποι με βία τολμούν να βγουν μπροστά και να μιλήσουν. Από αυτές τις ιστορίες δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ο αθλητισμός, το θέατρο ή οποιοσδήποτε άλλος χώρος. Δεν κινδυνεύουν θεσμοί και αξίες επειδή κάποιοι επέλεξαν να καταχραστούν την όποια εξουσία είχαν. Ευτυχώς οι εποχές αλλάζουν, αν και ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.
