Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Τα όσα δημοσιοποιούνται από τη συνεχιζόμενη ακροαματική διαδικασία στην αμερικανική Γερουσία για την παραπομπή του τέως προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είναι εξόχως σοκαριστικά για τα όσα συνέβησαν κατά την εισβολή του ακροδεξιού όχλου στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου.
Οι Δημοκρατικοί της πολιτικής αγωγής παρουσίασαν νέα βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας.
Σε κάποιο απόσπασμα, ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και πρώην προεδρικός υποψήφιος Μιτ Ρόμνεϊ φυγαδεύεται από αστυνομικό της ασφάλειας του Καπιτωλίου. Ένα άλλο βίντεο δείχνει τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς και την οικογένειά του να φυγαδεύονται με το οργισμένο πλήθος να φωνάζει ότι θα τον «κρεμάσει», επειδή αρνήθηκε να μην επικυρώσει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Σε άλλο ακούγεται η εκπρόσωπος των Δημοκρατικών Νάνσι Πελόζι να ψιθυρίζει κρυμμένη, με κάποιους από τους οπαδούς του Τραμπ να έχουν εισβάλει στο γραφείο της
-ένας με το όπλο παρά…πόδα- και να φωνάζουν «Νάνσι, πού είσαι;».
Η ευθύνη του Τραμπ είναι πασιφανής, καθώς ο τέως πρόεδρος προέτρεπε το πλήθος να εισβάλει, ενώ αμέσως μετά τις εκλογές φανάτιζε τον κόσμο αμφισβητώντας το εκλογικό αποτέλεσμα. Ωστόσο οι ευθύνες δεν σταματούν στο πρόσωπό του.
Περισσότεροι από 150 βουλευτές και γερουσιαστές των Ρεπουμπλικάνων, ακολουθώντας τον «αρχηγό» τους, αρνήθηκαν να επικυρώσουν το εκλογικό αποτέλεσμα λίγες μόλις ώρες μετά την εισβολή.
Με τον Τραμπ, ούτως ή άλλως, πλέον «πρώην», η δίκη στη Γερουσία πρακτικά αποσκοπεί στο να του κλείσει τον δρόμο να διεκδικήσει την προεδρία το 2024.
Ωστόσο, ακόμη κι αν αυτό καταστεί εφικτό, δεν είναι τίποτα μπροστά στον κίνδυνο να αναδυθεί μια ισχυρή φασιστική ακροδεξιά στις ΗΠΑ, η οποία φαίνεται μάλιστα να έχει το πάνω χέρι αυτή τη στιγμή στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Η δίκη κατά του Τραμπ θα περίμενε κανείς να αναδείξει όχι μόνο την όποια ευθύνη του τέως προέδρου για την εισβολή στο Καπιτώλιο, αλλά αν έδρασε μόνος ή εμπλέκονταν και άλλοι στη συνωμοσία. Επιπλέον να αναδείξει το κατά πόσο ο αγαπημένος υποψήφιος των Αμερικανών νεοναζί, των ρατσιστών και των λευκών εθνικιστών, είχε οργανωτικές σχέσεις μαζί τους.
Στο όνομα όμως της συναίνεσης που επιδιώκει ο νέος πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, είναι μάλλον απίθανο η διαδικασία παραπομπής κατά του Τραμπ να φωτίσει περισσότερο το πώς η ακροδεξιά παρ’ ολίγον να καταλύσει την αμερικανική δημοκρατία.
