Ο αντίκτυπος της πανδημίας είναι ορατός σε πολλές εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας. Θύμα της έχουν πέσει και οι φιλίες, με κατηγορίες εξ αυτών να κινδυνεύουν με… εξαφάνιση.
Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι προτιμούν να παρακολουθούν αθλητικές διοργανώσεις σε κάποιο μπαρ, είτε με φίλους, είτε και με εκατοντάδες αγνώστους, με τους οποίους συνδέονται λόγω της αγάπης για κάποιο σπορ.
Για πολλούς, η πλειονότητα των οπαδών ή των εργαζομένων με τους οποίους συνομιλούν –ή και πανηγυρίζουν αγκαλιά- κατά τη διάρκεια των αγώνων, αποτελούν «φίλους της Κυριακής». Μπορεί να γνωρίζουν μόνο το μικρό τους όνομα, να μην τους ακολουθούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να μην κανονίζουν άλλες εξόδους πέρα από το καθιερωμένο «ραντεβού» για τα παιχνίδια της ομάδας τους. Δεν παύουν όμως, να έχουν μια ιδιαίτερη –ίσως όχι στενή- φιλία.
Η πανδημία στέρησε αυτήν την επαφή με ανθρώπους που δεν γνωρίζονται και τόσο καλά μεταξύ τους. Δοκιμάζει όμως και άλλες φιλίες: Άνθρωποι των οποίων η τακτική διασκέδαση ήταν να δοκιμάζουν νέα εστιατόρια, συνάδελφοι που μπορεί απλώς να κουβέντιαζαν στην κοινόχρηστη κουζίνα, υπάλληλοι καταστημάτων κοντά σε γραφεία τα οποία ερήμωσαν λόγω της τηλεργασίας.
Το βάθος και η ένταση αυτών των σχέσεων ποικίλλει. Εργαλεία όπως το Zoom ή το Skype, χρήσιμα για τη διατήρηση στενότερων σχέσεων, δεν μπορούν να επαναφέρουν όλες τις δραστηριότητες που μας ενώνουν.
Παράλληλα, οι περισσότεροι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στράφηκαν σε έναν μικρότερο κύκλο που περιλαμβάνει τις οικογένειές τους και τους στενότερους φίλους τους. Η πανδημία με αυτόν τον τρόπο «εξάτμισε» ολόκληρες κατηγορίες φιλίας, με πιο «χαλαρούς» δεσμούς.
Ωστόσο, αυτό δίνει και μια ευκαιρία. Τους επόμενους μήνες, καθώς θα αρχίσουμε να επαναφέρουμε ανθρώπους στη ζωή μας, θα ξέρουμε πλέον πώς είναι να ζούμε χωρίς αυτούς.
Με πληροφορίες από The Atlantic
