Ο Ανδρόνικος έχει εμφανιστεί επί σκηνής με τους Γιάννη Σπανό, Γιώργο Χατζηνάσιο και Κώστα Χατζή, και έγραψαν γι’ αυτόν, μεταξύ άλλων, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Στέφανος Κορκολής, ο Λάκης Παπαδόπουλος και πρόσφατα η Πέννυ Μπαλτατζή. Ο ταλαντούχος τραγουδιστής από την Κύπρο που προτίμησε τη μουσική από τη διοίκηση επιχειρήσεων, μίλησε μαζί μας.
Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες από διαφορετικές γενιές. Ήταν σαν ένα άτυπο μουσικό σχολείο αυτή η διαδρομή;
«Το γεγονός ότι συνεργάστηκα, κι εύχομαι να συνεχίσω να συνεργάζομαι, με αξιόλογους συνθέτες, εκτός από ευγνωμοσύνη μου δημιουργεί και την υποχρέωση να δικαιώσω τα κομμάτια τους. Το ξεκίνημα στα “βαθιά νερά” ήταν και είναι για μένα μεγάλο σχολείο μιας και ο χώρος της μουσικής, αν και λαμπερός, χρειάζεται πολλή πειθαρχεία, γνώσεις και συνεχή εξέλιξη».
Έχετε κάνει σπουδές μουσικής και θεάτρου αλλά και διοίκησης επιχειρήσεων, η οποία φαίνεται ότι μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Λειτουργείτε με το συναίσθημα παρά με τη λογική;
«Έχω σπουδάσει εκτός από μουσική και θέατρο και κάτι διαφορετικό, Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing. Άλλωστε, η ζωή δεν είναι μονοσήμαντη. Οι σπουδές κάθε είδους διευρύνουν τους ορίζοντές μας και αντιμετωπίζουμε τη ζωή διαφορετικά. Έκανα δυο πράγματα που επιθυμούσα, μετά επέλεξα συνειδητά τη μουσική για επάγγελμα. Θεωρώ ότι ως άνθρωπος λειτουργώ με ορθολογισμό.
Η μουσική, όμως, όπως κάθε μορφή τέχνης, φορτίζεται με το συναίσθημα κι εκεί αφήνομαι...».
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχετε αντιμετωπίσει ως σήμερα στο τραγούδι και πως την αντιμετωπίσατε; «Τα πράγματα για τους νέους, κυρίως, καλλιτέχνες δεν φαίνονται και πολύ θετικά μιας και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση της χώρας δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Πόσο μάλλον σε αυτόν τον χώρο, ο οποίος ανέκαθεν μαγνήτιζε πολλούς αλλά χώραγε λίγους, λόγω της λαμπερής του φύσης. Η μεγαλύτερη δυσκολία που είχα να αντιμετωπίσω, όπως όλος ο κόσμος, ήταν η αναπάντεχη επιδημία του κορωνοϊού και η υποχρεωτική καραντίνα που μας “κλείδωσε” όλους στα σπίτια μας. Ομολογουμένως, ήταν μια δύσκολη εμπειρία για όλο τον κόσμο, σε πολλά επίπεδα. Με βρήκε στο διαμέρισμά μου απροετοίμαστο όπως όλους, τηρώντας τα μέτρα αυστηρά, από φόβο μη βλάψω τους δικούς μου. Προσπάθησα, βέβαια, να το βιώσω όσο πιο δημιουργικά γίνεται, παρόλο που δεν ήταν εύκολο. Η επικοινωνία μου με το κοινό γίνεται μέσω της τεχνολογίας, η οποία βοηθάει στο να φτάσει η δουλειά μας στο κοινό, αλλά τίποτα δεν αντικαθιστά τη ζωντανή επαφή. Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι το άλφα και το ωμέγα σε αυτή τη δουλειά, όπου συμπεριλαμβάνονται όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας του πολιτισμού».
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από σήμερα; «Πρωτίστως, εύχομαι να είμαι υγιής και να συνεχίσω να υπάρχω στον χώρο κάνοντας αυτό που αγαπώ. Εύχομαι, επίσης, σε βάθος χρόνου, να καταφέρω να χτίσω ένα σοβαρό και αξιόλογο ρεπερτόριο μιας και αυτό είναι, θεωρώ, το πιο σημαντικό κομμάτι στη δουλειά μας. Εύχομαι σύντομα να αλλάξει αυτή η κατάσταση στον τόπο μας και να έρθουν καλύτερες μέρες για όλο τον κόσμο!».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
