Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Τις τελευταίες ημέρες δύο από τις πιο έγκυρες γαλλικές εφημερίδες, η «Liberation» και η «Le Monde», δημοσίευσαν εκτενή ρεπορτάζ σχετικά με το αισθητικό αποτέλεσμα της ανάπλασης επιφάνειας στην Ακρόπολη.
«Ακρόπολη: Τσιμενταρισμένη και παραμορφωμένη ομορφιά» έγραψε πρώτη η εφημερίδα που ίδρυσε ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα η εφημερίδα του πρωτοπόρου Ιμπέρ Μπεβ-Μερί σήμανε «SOS» για το «τσιμέντωμα» στον Ιερό Βράχο και έκανε λόγο για «αισθητική καταστροφή». «Μα χρειάζεται ο γαλλικός Τύπος για να πληροφορηθούμε τι συμβαίνει στην Ακρόπολη;» θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα. Όχι, φυσικά. Δυστυχώς, όμως, σε μια εποχή γενικευμένης καχυποψίας απαιτείται, ίσως, ένας αξιόπιστος εξωτερικός παρατηρητής για να γίνει απολύτως σαφές ότι η μεγάλη πλειονότητα των ειδικών, των δημοσιολογούντων και κυρίως των απλών πολιτών που πληγώνονται στην όψη της αμφιλεγόμενης παρέμβασης δεν παρανόησαν ξαφνικά. Ούτε βέβαια μπορεί να ισχυριστεί ο οποιοσδήποτε ότι η «Liberation» και η «Le Monde» επηρεάζονται από τον «θόρυβο» στα δαιμονοποιημένα social media της Ελλάδας.
Θα περίμενε κανείς, φυσικά, ότι οι γαλλικές προειδοποιήσεις θα αφύπνιζαν την ελληνική πολιτεία. Κι όμως! Η υπουργός Πολιτισμού αντί να αφουγκραστεί τον συναγερμό εξ Εσπερίας, τον θεώρησε ως μια καλή ευκαιρία για στείρα αντιπαράθεση και επικοινωνία. Τι έκανε; Έστειλε απαντητικές επιστολές λέγοντας στον γαλλικό Τύπο ότι κάνει λάθος και μεροληπτεί. Υπέρ ποίου, όμως, και γιατί;
Αυτό που μας ενδιαφέρει, δηλαδή, ως συντεταγμένη πολιτεία, δεν είναι να εντοπίσουμε, να επεξεργαστούμε και να αντιμετωπίσουμε μια ενδεχόμενη αρνητική εξέλιξη, αλλά να πείσουμε όσους την επισημαίνουν ότι σφάλλουν και να τους κατηγορήσουμε πως μας επιβουλεύονται. Υπερήφανοι και αυτάρεσκοι πλέουμε πλησίστιοι προς την υποβάθμιση του πιο εμβληματικού μνημείου μας…
Κανείς δεν είναι ο ιδιοκτήτης της απόλυτης αλήθειας. Όσοι έχουν την ευθύνη για το έργο είναι ώρα να αφήσουν πίσω εγωισμούς και μονομέρειες.
Να ακούσουν επιτέλους τις εκκλήσεις και να επιτρέψουν να ανοίξει τώρα μια ευρεία επιστημονική συζήτηση για πιθανές παρεμβάσεις που θα αποκαταστήσουν τη βλάβη. Πλέον, δεν είναι ζήτημα επιλογής, αλλά υποχρέωσης.
