Του Γιάννη Αργυρού
H αβεβαιότητα που έφερε η ένταση της πανδημίας δώδεκα μήνες πριν άλλαξε καταλυτικά την κομματική επικοινωνιακή αντιπαράθεση. Ξαφνικά τα πρωτοσέλιδα με «χτυπήματα κάτω από τη μέση», οι αποκαλυπτικές φωτογραφίες από τις διακοπές, οι πληροφορίες για σκάνδαλα ή δημοσιεύματα για πολυτελή διαβίωση που δεν ταίριαζαν με την υπερδεκαετή μάχη με την κρίση ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν.
Η διάθεση για συναίνεση κυριάρχησε στην πρώτη φάση της πανδημίας όταν όλοι αιφνιδιασμένοι ανακάλυπταν ότι ο κορωνοίος θα άλλαζε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα δεδομένα. Σταδιακά η τάση αυτή υποχώρησε και όσο τα κενά στην διαχείριση της έφερναν στο προσκήνιο τυχόν πολιτικές ευθύνες και παραλείψεις το πολιτικό θερμόμετρο ανέβαινε.
Ένα χρόνο πριν η κυβέρνηση χωρίς φθορά και με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν ούριο άνεμο για την υπόλοιπη θητεία της είχε επικεντρώσει τις προσπάθειες της στην αποδόμηση ενός πολιτικού αναχώματος που είχε δημιουργήσει με επιτυχία η σαρωτική άνοδος στην εξουσία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς που για πολλά χρόνια ήταν ο αντίλογος σε κάθε κριτική από το Κέντρο είτε το χώρο της Δεξιάς για όποια στραβοτιμονιά και να έκαναν τα τότε κυβερνητικά στελέχη. Παρά τις άοκνες προσπάθειες των επικοινωνιακών επιτελείων των άλλων πολιτικών σχηματισμών η επίκληση του ηθικού πλεονεκτήματος έμοιαζε με ένα πολιτικό «υπερατού» που ξεθώριαζε κάθε καταγγελία. Σταδιακά βέβαια η συνεχής επίκληση του αλλά και η δεδομένη φθορά που προκαλεί η άσκηση εξουσίας μετέβαλαν το ηθικό πλεονέκτημα από πολιτικό σε επικοινωνιακό πλεονέκτημα θυμίζοντας στους παλιότερους την Κοινοβουλευτική πρακτική του Μένιου Κουτσόγιωργα και την περίφημη φράση «Δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε» που απαντούσε στους αντιπάλους του.
Ένα χρόνο μετά η αισιοδοξία από την έλευση του εμβολίου αλλά και τα ποιοτικά δεδομένα των δημοσκοπήσεων οδηγούν τα κομματικά επιτελεία πίσω στα γνωστά χαρακώματα. Στο ηθικό πλεονέκτημα μέσω του οποίου ενισχύεται ή αποδομείται το ηγετικό προφίλ του αρχηγού.
Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν πως οι μέρες συναίνεσης πέρασαν ανεπιστρεπτί και πως κάθε επικοινωνιακό παραπάτημα του κ. Μητσοτάκη θα πρέπει να αναδεικνύεται με ένταση ώστε να μεγιστοποιηθεί η φθορά του κυβερνώντος κόμματος. Την ίδια ώρα στην Πειραιώς βλέπουν ότι η πολιτική αναδιοργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ είχε περιορισμένη επιτυχία και συνοδεύτηκε μάλλον με περισσότερα εσωκομματικά προβλήματα από αυτά που έλυσε. Συνεπώς η δημιουργία πολιτικών ρωγμών στο αρχηγικό προφίλ του κ Τσίπρα είναι περίπου αναγκαία τακτική.
Οι επιθέσεις στην αξιοπιστία του αντιπάλου πιστοποιούν τρία δεδομένα. Ο πολιτικός χρόνος άρχισε να κυλά πάλι, η κομματική αντιπαράθεση έχει γεύση από πολιτική βεντέτα και βέβαια η επιστροφή του ηθικού πλεονεκτήματος ως μέσο απόκτησης ή διατήρησης της πολιτικής ηγεμονίας.
