Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Σε μία ηλεκτρισμένη σύσκεψη στη Lehman Brothers, όταν η εμβληματική φίρμα της Γουόλ Στριτ ευημερούσε, ο επικεφαλής διοικητικών υπηρεσιών, Σκοτ Φράιντχαϊμ, άντλησε την επιχειρηματολογία του από το ντοκιμαντέρ «Αιώνιοι εχθροί: ύαινες και λιοντάρια».
Σύμφωνα με τη Βίκι Γουόρντ, που μας μεταφέρει την αφήγηση στο «Καζίνο του Διαβόλου», ένα γκνου είχε ξεκόψει από το κοπάδι και το κυνηγούσαν λιοντάρια και ύαινες. Μες στην ένταση του κυνηγιού, μια λέαινα βρίσκεται κατά λάθος ανάμεσα στις ύαινες. Τα άγρια σαρκοφάγα περικυκλώνουν τη λέαινα. Προσπαθεί να τις απωθήσει, αλλά εις μάτην. Μία μία ορμούν, παλεύουν μαζί της και μετά αποτραβιούνται. Είναι σαφές ότι η νίκη θα είναι δική τους.
Από τη φασαρία, όμως, ξυπνά ένα από τα δύο αρσενικά λιοντάρια της αγέλης, ο Ντουαντουμέλα, κι αρχίζει να τρέχει.
Καθώς πλησιάζει στον κλοιό που έχουν σχηματίσει οι ύαινες, επιβραδύνει τον ρυθμό του κι εντοπίζει την αρχηγό τους. Ο Ντουαντουμέλα της ορμάει, την αρπάζει από το λαιμό και την πετάει ψηλά. Μεμιάς, οι άλλες φεύγουν. Όλες. Το παιχνίδι έχει τελειώσει.
Έτσι τελειώνουν τα παιχνίδια, όταν υπάρχει «αυτός που διόλου δεν αστειεύεται». Αυτό ακριβώς σημαίνει η λέξη «Ντουαντουμέλα» σε μια διάλεκτο της Μποτσουάνα.
Έτσι δεν τελειώνουν τα παιχνίδια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Προειδοποιούν την Τουρκία, προειδοποιούν ότι την έχουν προειδοποιήσει, για να την ξαναπροειδοποιήσουν με νωχελικές κινήσεις. Αναβολές και υπεκφυγές. Συσκέπτονται, προετοιμάζουν κυρώσεις, παζαρεύουν, μαγειρεύουν θετική ατζέντα, δοκιμάζουν, μετρούν και ξαναμετρούν, παρατηρούν τις ύαινες επί το έργον, περιγράφουν πώς θα τις απωθήσουν κι επιστρέφουν σε λήθαργο. Κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί η ευρωπαϊκή φωνή δεν ακούγεται δυνατότερα.
Τίποτα από αυτά δεν αποτελεί καλό οιωνό για την εξωτερική πολιτική και το διεθνές προφίλ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Ανεξαρτήτως όψιμων δηλώσεων, η Τουρκία δεν είναι εύκολο να ξεγελάσει την Ε.Ε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αφελής», δήλωσε ο Έλληνας ΥΠΕΞ. Αφελής δεν είναι, αλλά μετά από τρεις Συνόδους Κορυφής, έξι συνεδριάσεις των υπουργών Εξωτερικών και πάμπολλες συνεδριάσεις αρμόδιων οργάνων, δεν τη λες «αυτή που διόλου δεν αστειεύεται». Με τα συμφέροντα και για τα συμφέροντά της η κάθε χώρα διαλέγεται. Από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου πολλά μην περιμένετε. Μετά τις 11, όμως, το κυνήγι των προϋποθέσεων εκείνων που θα οδηγήσουν σε έναν διάλογο με τους όρους της Τουρκίας επιτρέπεται.
