Ο γερμανικός Τύπος για την ελπίδα να εγκαταλείψει ο Ερντογάν τη ρητορική πολέμου, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών λόγω πανδημίας και τη συζήτηση για λοκντάουν στα γερμανικά σχολεία μετά την έξαρση των κρουσμάτων.

«Βαριά ήττα υπέστη τις τελευταίες μέρες στη δημοσιονομική του πολιτική ο πρόεδρος Ερντογάν. Ίσως τώρα θα υποχωρήσει και στην εξωτερική πολιτική εγκαταλείποντας τις μονομερείς ενέργειες και τη ρητορική πολέμου», σχολιάζει η Handelsblatt σε άρθρο με τίτλο «Η Τουρκία καταβάλλει υψηλό τίμημα για τις φαντασιώσεις παντοδυναμίας του προέδρου της».

Η οικονομική εφημερίδα σημειώνει: «O αυτοανακηρυχθείς σουλτάνος αρέσκεται να παρουσιάζεται στο λαό του ως πολυτάλαντος πολιτικός. Όμως η ρητορική πολέμου και οι απειλές έχουν το τίμημά τους. Όσο συνεχίζεται η κατάρρευση της λίρας τόσο εντείνονται οι αμφιβολίες για την παντοδυναμία του προέδρου Ερντογάν, αλλά και η ανησυχία για ενδεχόμενη ανατροπή του. Και για αυτό ο Τραμπ του Βοσπόρου πρέπει τώρα να δώσει τη μεγαλύτερη μάχη: ενάντια στον εαυτό του και ενάντια στη οικογένειά του. Ο γαμπρός και υπουργός Οικονομικών αναγκάστηκε να τα βροντήξει διότι δεν ήταν πλέον σε θέση να επιβάλλει την πολιτική του στην οικονομία και τα δημοσιονομικά. Δημόσια οικονομικά και τουρκική λίρα βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού.

Μέχρι πρόσφατα ο τούρκος πρόεδρος μιλούσε για "οικονομικό πόλεμο". Τώρα όμως αλλάζει πορεία. Τερματίζει τη χαλαρή οικονομική πολιτική. Το βασικό επιτόκιο δεν είναι πια ιερή αγελάδα. Στο εσωτερικό μέτωπο  επικρατεί ξαφνικά εκεχειρία. Ας ελπίσουμε ότι τώρα θα αμβλυνθεί η επιθετική εξωτερική πολιτική του Ερντογάν. Την ίδια στιγμή αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΕ επικεντρώνεται μεν στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας δεν έχει ωστόσο αναλάβει η ίδια κάποια πρωτοβουλία. Σε Συρία και Λιβύη, είναι η Άγκυρα εκείνη που με τη δύναμη των όπλων απέτρεψε να πέσουν όλοι οι αντικαθεστωτικοί της Συρίας στα χέρια του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ είτε η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση στη Τρίπολη να εκδιωχθεί από τους μισθοφόρους των Αραβικών Εμιράτων και της Αιγύπτου. Μήπως βρισκόμενος στο χείλος του γκρεμού ο Ερντογάν να μάθει τώρα να είναι πιο διπλωμάτης; Στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης έχει ήδη υποχωρήσει. Ίσως κάνει το ίδιο τώρα και στις σχέσεις με τα άλλα κράτη».

Η πανδημία διευρύνει το χάσμα πλουσίων και φτωχών

«Η κρίση του κορωνοϊού επανέφερε το φόβο στη γερμανική κοινωνία. Μας στέρησε την ανεμελιά. Ακόμα και σε εκείνους που δεν είχαν ποτέ να παλέψουν με ασθένεια, μοναξιά, και οικονομικές δυσκολίες», σχολιάζει η Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Το χάσμα» και παρατηρεί: «Η κρίση αυτή κάθε άλλο παρά εξισώνει. Αντίθετα εντείνει τα οικονομικά προβλήματα κυρίως των ασθενέστερων. Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών θα συνεχίσει να ανοίγει αν δεν παρέμβει άμεσα το γερμανικό δημόσιο. Ο λόγος για άτομα με καθαρό εισόδημα 1.000 ευρώ και οικογένειες με περισσότερα κεφάλια από δωμάτια. Από που να εξοικονομήσουν χρήματα οι άνθρωποι αυτοί; Οι οικονομικές ανισότητες εντείνουν το κοινωνικό χάσμα. Έρευνα του πολιτικού ιδρυματος Χανς-Μπέκλερ που πρόσκειται στους γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες, δείχνει ότι άνθρωποι που απειλούνται από τη κρίση, είναι δυσαρεστημένοι από τη κυβέρνηση και πιο επιρρεπείς σε θεωρίες συνωμοσίας. Για το λόγο αυτό η πολιτική ηγεσία θα έπρεπε να στηρίξει οικονομικά πρωτίστως  τα χαμηλότερα εισοδήματα, που δεν μπορούν να επιβιώσουν αν δεν δανειστούν».

Τα σχολεία δεν είναι εστία υπερμετάδοσης

«Οι αριθμοί φαντάζουν δραματικοί. 300.000 γερμανοί μαθητές βρίσκονται σήμερα σε καραντίνα. Έξι φορές περισσότεροι από ότι το Σεπτέμβριο», σχολιάζει η taz με τίτλο «Όχι πανικός, παρακαλώ» και σημειώνει: «Η αύξηση αυτή δεν είναι ωστόσο ούτε υπέρμετρη ούτε προκαλεί έκπληξη. Σε σχέση με τον Σεπτέμβριο τα κρούσματα σήμερα είναι δεκαπλάσια. Που σημαίνει ότι ο αριθμός μαθητών σε καραντίνα αυξάνεται πιο αργά. Επιπλέον, δεν έχουν προσβληθεί από τον ιό όσοι βρίσκονται σε καραντίνα. Πολλοί βρίσκονται για προληπτικούς λόγους στο σπίτι τους ή επειδή κάποιος συμμαθητής τους διαγνώστηκε θετικός στο κορωνοϊό Δεν υπάρχει επομένως κανένας λόγος για πανικό. Τα σχολεία δεν ήταν ποτέ ούτε έγιναν τώρα εστία υπερμετάδοσης».