«Εζησα και είδα τις χειρότερες πλευρές του ανθρώπινου είδους. Με είχαν επί μήνες στα γόνατα, με χειροπέδες. Αν με έπαιρνε ο ύπνος και έπεφτε το κεφάλι μου μπροστά, με ξυπνούσαν με κλωτσιές. Τα ζώα έχουν περισσότερη ηθική απ' αυτούς». Ο Ασράφ Αλχαζούζ, ο παλαιστινιακής καταγωγής γιατρός που μαζί με πέντε βουλγάρες νοσοκόμες κατηγορήθηκαν από τις λιβυκές αρχές ότι μόλυναν με τον ιό του AIDS 400 παιδιά, καταγγέλλει ότι οι βασανιστές του όχι μόνο τον βίασαν επανειλημμένα, αλλά προσπάθησαν να βάλουν τρία σκυλιά να κάνουν το ίδιο. «Ελεγαν ότι στην Αφρική είχαν κάνει πειράματα με πιθήκους και ότι εκείνοι θα τα έκαναν με σκυλιά. Αλλά δεν το κατάφεραν».
«Μου έκαναν ηλεκτροσόκ σε όλο το σώμα με τηλεφωνικά καλώδια και μου έδειχναν τα διαβατήρια των πέντε νοσοκόμων ζητώντας μου να τους πω ό,τι ήξερα γι'αυτές». Στη συνέχεια, τα βασανιστήρια δεν γίνονταν με τα διαβατήρια των γυναικών, αλλά με τις ίδιες τις γυναίκες. Τις βασάνιζαν μπροστά του και βασάνιζαν εκείνον μπροστά τους.
«Ηταν όλα παράλογα. Ο στόχος ήταν να απαλλαγούν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι από τις ευθύνες τους για την επιδημία του AIDS που ξέσπασε μεταξύ των παιδιών. Αν υπέγραψα; Φυσικά και υπέγραψα ό,τι μου έδωσαν. Ημουν διαλυμένος. Δέχθηκα όλα όσα μου ζήτησαν, γιατί απείλησαν να βιάσουν μπροστά μου τις μικρότερες αδελφές μου».
Συνέχισαν να με βασανίζουν και μετά την ομολογία μου. «Ημουν ο πιο ευάλωτος απ' όλους: ένας Παλαιστίνιος χωρίς διαβατήριο, χωρίς χώρα και χωρίς κυβέρνηση». Τον Ιούνιο του 2004, και αφού είχε πάρει τη βουλγαρική υπηκοότητα, τον χώρισαν από την ομάδα. Φοβόταν ότι θα τον δηλητηρίαζαν ή θα τον πυροβολούσαν στην πλάτη και θα έλεγαν στη συνέχεια ότι προσπάθησε να διαφύγει. «Ημουν ο πιο ευάλωτος, αλλά και ο πιο δυνατός, αφού είμαι ο μόνος από την ομάδα που μιλά αραβικά». Στις 24 Ιουλίου 2007 το μαρτύριο του μετά από οκτώμιση χρόνια τελείωσε.
«Ηξερα ότι η σωτηρία μου θα ερχόταν από την Ευρώπη», λέει ο παλαιστίνιος γιατρός. «Στον αραβικό κόσμο δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα και κανείς δεν κούνησε το δακτυλάκι του για μένα. Ολα τα χρωστάω στη Δύση, στη χριστιανική αλληλεγγύη και στις διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Η Ευρώπη δεν πρέπει να ξεχάσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη».
Πηγή: El Pais, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Υ.Γ. Η Ε.Ε. επί του παρόντος βιάζεται να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Λιβύη, λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου, των μεγαλύτερων στην αφρικανική ήπειρο μετά τη Νιγηρία. Ταυτόχρονα η Ε.Ε. χρειάζεται τη Λιβύη ως ανάχωμα για το ρεύμα Αφρικανών λαθρομεταναστών προς την Ευρώπη.
Μετά την απελευθέρωση των «6», η εκπρόσωπος της Κομισιόν, Κριστιάνε Χόμαν, περιορίστηκε να δηλώσει ότι η Ε.Ε. θέλει να ομαλοποιήσει το ταχύτερο δυνατόν τις σχέσεις της με τη Λιβύη. Το αργότερο τον Οκτώβριο οι υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. θα εγκρίνουν σχετικό σχέδιο. Οι πόρτες στα διεθνή σαλόνια είναι ανοιχτές για τον Καντάφι.
