Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Μόσχα έχει μια ιδιάζουσα σχέση με την Άγκυρα. Βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα σε τρεις περιφερειακές συγκρούσεις, στη Συρία, στη Λιβύη και τώρα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Κάποιες φορές, συγκρούστηκαν -κατάρριψη ρωσικού μαχητικού πάνω από τη Συρία το 2015, αεροπορικές επιδρομές με Τούρκους στρατιώτες νεκρούς στις αρχές του έτους- εντούτοις διατηρούν μια επιφυλακτική σύνδεση.
Οι λόγοι γνωστοί, η σχέση με την αγορά των S-400 έχει επισφραγιστεί. Προσεκτικά ισορροπημένοι διακανονισμοί. Η Αθήνα πού χωρεί; Η ψυχρότητα στα ελληνορωσικά υποχωρεί;
Η επίσημη επίσκεψη την προσεχή Δευτέρα του επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας είναι η αρχή. Προετοιμάζεται το έδαφος για τον πρωταγωνιστή. Τον μακροχρόνια ένοικο του Κρεμλίνου. Στο πλαίσιο αυτό η ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας -για το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια- και του ρωσικού ΥΠΕΞ για τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου μπορεί να «διαβαστεί». Είναι, όμως, μόνο αυτό; Ανέξοδες ανακοινώσεις, ευχάριστες στον οικοδεσπότη;
Η πρεσβεία επισημαίνει ότι η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι η «θέση αρχής». Διαυγές, όσο η βότκα. Κι «όταν πρόκειται για καταστάσεις, όπου επηρεάζονται άμεσα τα ρωσικά συμφέροντα»; «Θα το αντιμετωπίσουμε κατά περίπτωση. Μέχρι στιγμής όμως, δεν βλέπουμε να υπάρχει λόγος γι’ αυτό», ανέφερε σε δήλωσή της στις 5/9 η εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η τελευταία τοποθέτηση της ρωσικής πρεσβείας είναι σημαντική. Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, όμως, χτυπά στο ψαχνό, σε μια περίοδο που ο Τούρκος πρόεδρος υπόσχεται στους οπαδούς του επιστροφή στα παλιά μεγαλεία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και σκαλίζει κάθε μάχη της ιστορίας.
Το ρωσικό ΥΠΕΞ επέλεξε να θυμίσει (ανήμερα της 193ης επετείου της) ότι η νίκη των «ρωσικών δυνάμεων μαζί με τις δυνάμεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας στο Ναυαρίνο άνοιξε τον δρόμο για την ανεξαρτησία της Ελλάδας».
Ο νέος ρωσο-οθωμανικός πόλεμος κηρύχτηκε τον Απρίλιο του 1828. Τον Σεπτέμβριο του 1829, η Οθωμανική Αυτοκρατορία υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει, αποδεχόμενη, μεταξύ άλλων αξιώσεων, τις αποφάσεις της τριπλής συμμαχίας για το ελληνικό ζήτημα.
Ζήτημα, που υποφωτίζεται, είναι η κινητοποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, ως παράγοντας της διεθνούς σκηνής, κατάληξη του οποίου ήταν η ναυμαχία. Απλή υπενθύμιση για τη συγκυρία.
