Το Μουσείο Σίγκμουντ Φρόιντ ανοίγει πάλι στη Βιέννη έπειτα από εργασίες ανακαίνισης και επέκτασης που διήρκεσαν 18 μήνες, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά τα ιδιωτικά διαμερίσματα που είχαν μείνει κενά όταν ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης αναχώρησε για το Λονδίνο το 1938.

Τα διαμερίσματα βρίσκονται σε ένα αστικό κτήριο του κέντρου της πόλης από το 1891 και γειτονεύουν με τον πρώτο όροφο του αριθμού 19 της οδού Μπεργκάσε του ιατρικού γραφείου, όπου οι ασθενείς έρχονταν για να ξαπλώσουν πάνω σε ένα ντιβάνι και να αφήσουν να μιλήσει το υποσυνείδητό τους.

Το 1971, ο χώρος αυτός έγινε Μουσείο με τις ευλογίες της Άννας, της κόρης του Σίγκμουντ Φρόιντ, αλλά όχι και τα διαμερίσματα.

Από τότε, ο γιατρός με την περιποιημένη γενειάδα και τα στρογγυλά γυαλιά που γεννήθηκε το 1856 στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία έγινε μια «εικόνα ποπ», ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα της Βιέννης.

Καθώς ήταν πολύ μικρό πλέον για να δέχεται έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών, το Μουσείο ξεκίνησε έργα και εκμεταλλεύθηκε το γεγονός για να αποκαλύψει τα δωμάτια στα οποία διέμενε η οικογένεια.

Η νέα μόνιμη έκθεση ανιχνεύει, κυρίως με ταινίες και φωτογραφίες, την πλούσια διαδρομή του Σίγκμουντ Φρόιντ, γιατρού, θεωρητικού, συλλέκτη, εκδότη και συγγραφέα. Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Μουσείου Μόνικα Πέσιερ, η έκθεση θα βοηθήσει να αναβιώσει «η διδασκαλία του Φρόιντ για μια ανοικτή κοινωνία».

Το Μουσείο αυξάνεται από τα 280 στα 550 τετραγωνικά μέτρα, ενώ θα ανοίξει και μια βιβλιοθήκη. Όμως το εσωτερικό των δωματίων δεν έχει αποκατασταθεί.

Διαφεύγοντας από τον ναζισμό για να βρει καταφύγιο στη Βρετανία έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, ο Εβραίος θεωρητικός των ονείρων και του ασυνείδητου πήρε μαζί του όλα τα έπιπλά του. Βρίσκονται ακόμη στο τελευταίο σπίτι όπου διέμεινε στη Βρετανία, που είναι και αυτό ανοικτό στο κοινό.

Για τον αρχιτέκτονα Χέρμαν Τσεκ, «θα αλλοιώναμε την ιστορία φέρνοντας τον καναπέ από το Λονδίνο». Έπρεπε αντίθετα να δείξουμε «ότι δεν υπάρχει πλέον τίποτα εκεί», είπε στους δημοσιογράφους αυτή την εβδομάδα.

Αυτός ο κενός χώρος συμβολίζει «την απώλεια πολιτισμού και ανθρωπιάς» της Αυστρίας που προσαρτήθηκε από τον Χίτλερ, εξήγησε παρουσιάζοντας τα αποτέλεσμα των εργασιών που η ολοκλήρωσή τους καθυστέρησε μερικούς μήνες εξαιτίας της πανδημίας.

Το Μουσείο τιμά επίσης τη μνήμη δεκάδων κατοίκων του κτηρίου, των γειτόνων του Φρόιντ, που στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.