Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Γερμανός ΥΠΕΞ είναι Σοσιαλδημοκράτης, όπως ο πρώην καγκελάριος, που μετά τη λήξη της θητείας του βρήκε το φως το αληθινό στη Ρωσία, η οποία προμηθεύει φυσικό αέριο τη Γερμανία μέσω της Βαλτικής.
Το γερμανικό ενδιαφέρον για το ενεργειακό δεν είναι στενά κομματικό. Είναι αυτονόητο και το παιχνίδι αριστοτεχνικό. Γιατί το λέω αυτό; Διαβάστε τη δήλωση του Γερμανού διαμεσολαβητή στα ελληνοτουρκικά. Δεύτερη πρόταση. Κατευθείαν στο θέμα, χωρίς περικοκλάδες. «Λύσεις για τα επίμαχα ζητήματα που σχετίζονται με τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο μπορούν να υπάρξουν μόνο στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και με ειλικρινή διάλογο μεταξύ τους».
Το Βερολίνο αξιοποιεί την ελληνοτουρκική κρίση -η κρίση ως ευκαιρία, που μας βομβαρδίζουν τόσα χρόνια από τα ηχεία- για να δηλώσει παρουσία στο παιχνίδι ελέγχου των κοιτασμάτων και των διαδρομών που θα ακολουθήσουν προς την ευρωπαϊκή αγορά.
Στο Βερολίνο παραδοσιακά δεν αρέσει η γεωπολιτική, αν και τελευταία φαίνεται ότι «πρέπει να θέτει ερωτήματα που δεν έθετε όταν η Ουάσιγκτον τα απαντούσε στη θέση της», όπως εξηγεί στη «Μοντ» ο Ούλριχ Σπεκ από το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ.
Στο Βερολίνο δεν πολυτρελαίνονται για γεωπολιτική, η γεωοικονομία είναι ό,τι πιο κοντινό στην οικεία τους εμπορική λογική. Θεωρεί την ενεργειακή διπλωματία αποτελεσματική. Ταιριάζει και με τη μερκελική ιδιοσυγκρασία, που δεν κάνει θόρυβο.
Τι λέει, λοιπόν, η Γερμανία; Λύστε με διάλογο τα επίμαχα ζητήματα που σχετίζονται με τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι προφανές ότι δεν είναι ίδιο το στρώσιμο τραπεζιού για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με τις διαπραγματεύσεις για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων.
Καλά ξεμπερδέματα, λοιπόν, με τόσους «προστάτες» και στην περιοχή «παραστάτες».
Καλά ξεμπερδέματα με τις προτροπές, τη «φροντίδα» και υπό την εποπτεία των γιγάντων, που με διάφορες κινήσεις δείχνουν ο ένας στον άλλο ποιος κάνει κουμάντο.
