Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τίποτα οριστικό για το άνοιγμα των σχολείων. Μπορεί να ανοίξουν στις 7 Σεπτεμβρίου, όπως εδώ και καιρό είχε ανακοινώσει το υπουργείο Παιδείας, αλλά ενδέχεται να υπάρξει κάποια παράταση.
Μιας εβδομάδας, δύο; Για προβλέψεις, παρακαλώ, απευθυνθείτε στους αστρολόγους. Δεν θα γίνουμε και μέντιουμ. Έχουμε ήδη γίνει λοιμωξιολόγοι, αναλυτές και στατιστικολόγοι και είναι σοβαροί οι λόγοι.
Σοβαρή είναι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με την πανδημία. Όλες οι χώρες έχουν σχολεία και στις περισσότερες ξανανοίγουν με φυσική παρουσία και μάσκες στα θρανία. Διαφέρει η ηλικία -για την υποχρεωτική χρήση από τα πολύ μικρά παιδιά διατηρώ αμφιβολίες- και το εύρος χρήσης.
Ναι, δεν είναι καθόλου ευχάριστο, αλλά η αντιπρόταση ποια είναι; Ναι, δεν είναι κανονικό -λέξη μυθολογική και στην οικονομία και στην υγεία-, μα κάπως θα πρέπει να προστατευθούμε μέχρι να βρεθεί φάρμακο αποτελεσματικό.
Ακούω τον ειδικό, μα κι αυτός λίγα ξέρει ακόμη για τον ιό. Οκτώ μήνες από τότε που πρωτοεμφανίστηκε. Ακούω τον ειδικό, μα με υποτιμά ο πολιτικός, που είχε τουλάχιστον δύο μήνες, για να εξασφαλίσει επιπλέον χώρους και αίθουσες ώστε να τηρηθούν οι κανόνες που υπαγορεύουν οι γιατροί όσον αφορά την κοινωνική αποστασιοποίηση. Ακούω τον ειδικό, μα την απόφαση παίρνει ο πολιτικός. Αυτός που ορίζει ότι ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη στην επικράτεια θα είναι 17 -προσέξτε, όχι ότι βάσει της μέσης χωρητικότητας των τάξεων και της ανάγκης τήρησης αποστάσεων ο αριθμός αυτός δεν θα υπερβαίνει τα 17 άτομα- και βλέποντας και κάνοντας μετά.
Ακούω τον ειδικό, δεν ξεχνώ ότι είναι άγνωστος εν πολλοίς ο εχθρός -αυτή είναι και η βασική διαφορά αυτής από άλλες μεταδοτικές ασθένειες- και δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα, όσο μπορώ. Άλλωστε, σαν τον Αλεξανδρινό «δεν έχω πολλήν πεποίθησιν περί της απολύτου αξίας ενός συμπεράσματος». («Ο Σακεσπήρος περί της ζωής», 1891.)
