Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Στη χθεσινή σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσίασε στοιχεία στους Ευρωπαίους ηγέτες τα οποία αποδεικνύουν τον κίνδυνο ατυχήματος που δημιουργούν οι τουρκικές δραστηριότητες στην περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Άλλωστε, όπως έχει γίνει γνωστό, στις 12 Αυγούστου προκλήθηκε «επεισόδιο», καθώς η ελληνική φρεγάτα «Λήμνος» συγκρούστηκε με την τουρκική «Kemal Reis» ως αποτέλεσμα ενός επιθετικού ελιγμού του τουρκικού στόλου. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έδειξαν να συγκινούνται ιδιαίτερα. Αρκέστηκαν σε μια δήλωση συμπαράστασης, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους σε ρητορικό και μόνο επίπεδο. Ταυτόχρονα, ανακοίνωσαν ότι το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία για την παράνομη συμπεριφορά της θα συζητηθεί στα τέλη του επόμενου μήνα. Όλα αυτά ενώ τα τουρκικά ερευνητικά και πολεμικά σκάφη συνεχίζουν να πλέουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και να παραβιάζουν την κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, βέβαια, ότι η δυσκίνητη Ε.Ε. αντιδρά πάντοτε καθυστερημένα. Κι όμως δεν έδειξε αντίστοιχη βραδύτητα στην περίπτωση της Λευκορωσίας όπου αποφασίστηκαν τάχιστα κυρώσεις για εκλογική νοθεία, βία και καταστολή των διαδηλώσεων. Αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Νίκος Αναστασιάδης εξανέστησαν, καταγγέλλοντας «δύο μέτρα και δύο σταθμά» και «αλά καρτ» επιλογές. Αν υποθέσουμε δε ότι αληθεύουν και οι δηλώσεις του παραιτηθέντος συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Αλέξανδρου Διακόπουλου περί διενέργειας ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, τότε η Ε.Ε. δεν κλείνει απλώς τα μάτια σε έναν κίνδυνο ατυχήματος αλλά και στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους-μέλους.
Επιβεβαιώνεται, λοιπόν, για πολλοστή φορά ότι η επίκληση του δικαίου και της ιδιότητας του μέλους της ευρωπαϊκής οικογένειας δεν αρκεί για να κινητοποιήσει τους ταγούς της Ε.Ε. Οι στενοί οικονομικοί δεσμοί κάποιων κρατών-μελών με την Τουρκία, αλλά και η ανησυχία τους για τις σπασμωδικές αντιδράσεις του Ερντογάν, ως περιφερειακού ηγέτη, φαίνεται να δίνουν τον τόνο στις ευρωπαϊκές αντιδράσεις. Και έπεται η συμμαχική στάση και η έμπρακτη αλληλεγγύη που ενεργοποιούνται μερικώς και με χρονοκαθυστέρηση.
