Το μυθιστόρημα της Ιζαμπέλ Αλιέντε «Μακρύ πέταλο από θάλασσα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση Βασιλικής Κνήτου.
Το 1936, ξεσπά στην Ισπανία ο Εμφύλιος. Όταν ο Φράνκο επικρατεί, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν τον δρόμο της αυτοεξορίας, περνώντας από τα Πυρηναία, στη Γαλλία. Ανάμεσά τους η νεαρή πιανίστρια Ροσέρ και ο αδερφός του νεκρού αγαπημένου της, ο γιατρός Βίκτορ Νταλμάου. Για να επιβιώσουν, ενώνονται σε έναν γάμο που δε θέλησε κανείς τους.
Μαζί με άλλους πρόσφυγες, επιβιβάζονται στο «Winnipeg», το καράβι που ναύλωσε ο ποιητής Πάμπλο Νερούδα για να τους μεταφέρει στη Χιλή, αυτό το «μακρύ πέταλο από θάλασσα και κρασί και χιόνι», όπως την ονομάζει ο ίδιος. Εκεί θα φτιάξουν μια καινούργια ζωή, εξόριστοι αλλά ελεύθεροι. Ώσπου μια χούντα θα ανατρέψει τον Πρόεδρο της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε…
«Ο Βίκτορ υποπτευόταν τους πάντες, η πραγματικότητα είχε γίνει ασαφής, ρευστή, ζούσε με αποσιωπήσεις, ψέματα και ευφημισμούς, στο κλίμα μίας γκροτέσκας εξύψωσης της αγίας πατρίδας, των γενναίων στρατιωτών και της παραδοσιακής ηθικής. Η λέξη “σύντροφος” σβήστηκε, κανένας δεν τολμούσε να τη χρησιμοποιήσει. Κυκλοφορούσαν ψιθυριστά φήμες για στρατόπεδα συγκέντρωσης, ομαδικές εκτελέσεις, για πολλές χιλιάδες συλλήψεις, για ανθρώπους εξαφανισμένους, φυγάδες κι εκπατρισμένους, για κέντρα βασανιστηρίων όπου έβαζαν σκυλιά να βιάζουν γυναίκες. Αναρωτιόταν πού βρίσκονταν προηγουμένως όλοι αυτοί οι βασανιστές και οι προδότες και πώς δεν τους είχε δει. Είχαν εμφανιστεί αυθόρμητα μέσα σε λίγες ώρες, έτοιμοι και οργανωμένοι, λες και εκπαιδεύονταν χρόνια τώρα. Η βαθιά Χιλή των φασιστών ήταν πάντα εκεί, κάτω από την επιφάνεια, έτοιμη να αναδυθεί. Ήταν η νίκη της αλαζονικής Δεξιάς και η ήττα του λαού που είχε πιστέψει σε εκείνη την ουτοπική επανάσταση». Οι συναρπαστικοί ήρωες της Αλιέντε πορεύονται μέσα στον ταραγμένο 20ό αιώνα, ανακαλύπτοντας ότι στη ζωή σου μπορείς να ζήσεις πολλές ζωές κι ότι, κάποιες φορές, το δύσκολο δεν είναι να φύγεις αλλά να επιστρέψεις…
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
