Της Βίκυς Καλοφωτιά
[email protected]
Ο ρωσικός λαός μίλησε ξεκάθαρα διά της ψήφου του. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος που ολοκληρώθηκε την 1η Ιουλίου -σύμφωνα με την Κεντρική Εκλογική Επιτροπή, το 77,9% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ και μόλις το 21,2% καταψήφισε για την συνταγματική αναθεώρηση που ο ίδιος επιθυμεί να «περάσει»- αναμφισβήτητα δίνουν στον Βλαντίμιρ Πούτιν το «πράσινο φως» για να θέσει υποψηφιότητα για δύο ακόμη φορές και να παραμείνει (αν εκλεγεί) πρόεδρος της Ρωσίας μέχρι το 2036, καθώς η τρέχουσα θητεία του λήγει το 2024.
Ωστόσο, ενώ το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενο, δεν συμβαίνει το ίδιο για το τι μέλλει γενέσθαι αναφορικά με την έκβαση των επόμενων βημάτων του και των κομβικών αποφάσεων που ο Ρώσος πρόεδρος θα κληθεί να λάβει, ειδικά λαμβάνοντας υπ’όψιν τη δήλωση του ίδιου στο τηλεοπτικό του διάγγελμα προς τους Ρώσους πριν από τη διεξαγωγή της παραπάνω ψηφοφορίας ότι «δεν ψηφίζουμε απλώς για τις τροπολογίες αλλά για τη χώρα, στην οποία θέλουμε να ζήσουμε».
Το Κρεμλίνο χαιρετίζει έναν «θρίαμβο»
Με «άσσο στο μανίκι» την επικύρωση της νίκης αμέσως μετά τα αποτελέσματα της καθοριστικής ψηφοφορίας, το Κρεμλίνο δείχνει σαφώς λιγότερο ανήσυχο αντιμετωπίζοντας την φωνή του λαού ως μια ξεκάθαρη νίκη.
Ξαφνικά όλα δείχνουν ότι όλα περιστρέφονται περισσότερο γύρω από τον Βλαντίμιρ Πούτιν και λιγότερο γύρω από την εξυγίανση της γενικής εικόνας της χώρας με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον και τις προσπάθειες για ενίσχυση της καθολικής ευημερίας. Ξαφνικά το επίκεντρο είναι ένα πρόσωπο και όχι η σημαία ενός έθνους, κάτι άλλωστε που αναδύεται αναμφίβολα και από όσα δήλωσε στα ξένα μέσα ενημέρωσης ο εκπρόσωπος Tύπου της ρωσικής Προεδρίας, Ντμίτρι Πεσκόφ: «Αυτό που έγινε ήταν στην πραγματικότητα ένα de facto θριαμβευτικό δημοψήφισμα ενδεικτικό της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πρόσωπο του Πούτιν».
Πώς πρέπει άραγε να διαχειριστεί ο Πούτιν την εμπιστοσύνη του λαού;
Η μέχρι στιγμής επιτυχία του Ρώσου πρέδρου ως πολιτικός βασίστηκε κυρίως σε δύο παραμέτρους: την αύξηση του βιοτικού επιπέδου και τις δημοφιλείς στρατιωτικές εκστρατείες, ειδικά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 από την Ουκρανία.
Σίγουρα τα συνολικά επιτεύγματα που έχουν φέρει τον Πούτιν από την αρχή της θητείας του μέχρι και σήμερα σε τόσο καλή θέση σε ό,τι αφορά την απήχησή του στον κόσμο, είναι κάτι που είναι μάλλον δύσκολο έως απίθανο να επαναληφθούν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το βιοτικό επίπεδο στη Ρωσία έχει πάψει πλέον να αυξάνεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιου καταλυτικού παράγοντα που βρίσκεται πίσω από την άνοδο του τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα, ήταν η άνοδος της τιμής του πετρελαίου, που υπάρχει μηδαμινή προοπτική να επιστρέψει σύντομα.
Επιπλέον, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, οι βαριές συνέπειές της προσθέτουν στη ρωσική οικονομία άλλο ένα βαρύ πλήγμα.
Για του λόγου το αληθές, όπως ανέφεραν στις 25 Ιουνίου, ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, η ρωσική κεντρική τράπεζα βλέπει φέτος το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) να σημειώνει πτώση κατά 4-6%, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τοποθετεί το ποσοστό στο 6,6%.
Από την άλλη πλευρά, ενώ η στρατιωτική επιτυχία στην Κριμαία ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στη Ρωσία, την ίδια στιγμή οδήγησε και σε μια σοβαρή αντιπαράθεση με τη Δύση, που επέφερε την επιβολή εκτεταμένων κυρώσεων.
Τελικά έχει ο Ρώσος πρόεδρος συγκεκριμένo σχέδιο δράσης;
Το ερώτημα τώρα είναι αν ο Πούτιν έχει κάποιο σχέδιο βάσει του οποίου θα οργανώσει τα επόμενα βήματά του και θα φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης που του έδειξε το 77,9% των ψηφοφόρων.
Κατά πόσο, όμως είναι ρεαλιστικό το σενάριο της γενικότερης θετικής έκβασης στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις της ισχυρότατης χώρας, τη στιγμή που αυτή καθοδηγείται εδώ και μια εικοσαετία (16 ως πρόεδρος και 4 ως πρωθυπουργός) από έναν άνδρα που ενδέχεται να πρωτοστατεί στην πολιτική σκηνή της Ρωσίας έχοντας -μέχρι τότε- υπερβεί τα ογδόντα του χρόνια; (Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πρόσφατης ψηφοφορίας ο ίδιος έχει κερδίσει το δικαίωμα να διεκδικήσει την Προδερία για δύο ακόμη εξαετείς θητείες, δηλαδή μέχρι την ηλικία των 83 ετών).
Όπως φάνηκε το διάστημα της πρόσφατης προεκλογικής του εκστρατείας, ένα αρκετά υψηλό ποσοστό της δημοφιλίας του προέκυψε από τη δημιουργία της αίσθησης ενός ένδοξου ρωσικού παρελθόντος που εμπνέει το σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι. Παρ’ολα αυτά ο ίδιος γνωρίζει ότι χρειάζεται επειγόντως νέες και καινοτόμες ιδέες προκειμένου να διατηρήσει τη δημοτικότητά του, όσο μεγάλος κι αν ήταν ο θριάμβος του εκλογικού αποτελέσματος της 1ης Ιουλίου.
Για μία ακόμη φορά θα πρέπει να αποδείξει ότι ξέρει να επιβιώνει και να επινοεί τρόπους εξόδου από τον εκάστοτε «λαβύρινθο».
Όπως ακριβώς τότε, όταν πάλευε να αλλάξει τη μοίρα του στις φτωχογειτονιές της Αγίας Πετρούπολης, όπου μεγάλωσε και παρά τις αντιξοότητες έβρισκε την δύναμη να πιστεύει πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο...
naftemporiki.gr με πληροφορίες από Forbes, Tass, BBC, Reuters
