Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Είναι δύσκολο να εγκαταλείψεις κατάλοιπα πολλών χρόνων, ακόμη κι όταν οι συνθήκες το επιτάσσουν. Τα «γεράκια» για μία ακόμη φορά έλαμψαν μέσω της σφοδρής λεκτικής τους, αυτή τη φορά στο Ευρωκοινοβούλιο όπου η πρόεδρος της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, έσπευσε να υπεραμυνθεί του μεγέθους του έκτακτου προγράμματος αγοράς ομολόγων.
Η ΕΚΤ αύξησε το έκτακτο πρόγραμμα (PEPP) κατά 600 δισ. ευρώ στη συνεδρίαση της προηγούμενης Πέμπτης, ανεβάζοντας την αξία του στο 1,35 τρισ. ευρώ, προκειμένου να συγκρατήσει την ύφεση και να αποτρέψει τον αποπληθωρισμό, διατηρώντας ταυτόχρονα σταθερό το κόστος δανεισμού, ειδικά στις πιο ευάλωτες οικονομίες.
Και ενώ στη συνεδρίαση κρατήθηκαν χαμηλοί τόνοι όσον αφορά τις ενστάσεις ολίγων κεντρικών τραπεζιτών για την επέκταση του προγράμματος, στη χθεσινή διαδικτυακή ομιλία της Λαγκάρντ κάποιοι ευρωβουλευτές από Ολλανδία και Γερμανία ξέφυγαν... στους ισχυρισμούς τους ότι οι μαζικές αγορές χρέους από την ΕΚΤ στοχεύουν στο να κρατήσουν βιώσιμο τον ευρωπαϊκό Νότο.
Ένας εξ αυτών, ο Ολλανδός Ντερκ Γιανκ Έπινγκ παρομοίωσε τη Λαγκάρντ με τη βασίλισσα της Γαλλίας Μαρία Αντουανέτα, κάνοντας αναφορές στο μυθιστόρημα του Τσαρλς Ντίκενς «Δαβίδ Κόπερφιλντ», όπου ένας χαρακτήρας καταλήγει στη φυλακή αφού ήταν βουτηγμένος σε υπερβολικά μεγάλα χρέη. «Εάν ο Ντίκενς ζούσε σήμερα, θα σας περιέγραφε ως η Μαρία Αντουανέτα του χρέους» είπε.
Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάποια άστοχη δήλωση ή κριτική. Όλοι γνωρίζουν ότι η νεαρή βασίλισσα της Γαλλίας ξόδευε κρατικά χρήματα ασύστολα, για πανάκριβα ρούχα και κοσμήματα, δίδοντάς της μάλιστα για τις τεράστιες δαπάνες της το παρατσούκλι «Μαντάμ Έλλειμμα», ενώ θεωρήθηκε σκανδαλωδώς αδιάφορη για τη δεινή κατάσταση των φτωχών που λιμοκτονούσαν. Η άσκηση κριτικής δεν είναι πάντα αρνητική, μπορεί κάποιες φορές να ωφελήσει καθώς θα μπορούσε να επεξηγήσει ή να βελτιώσει πράγματα και καταστάσεις.
Μπορεί δε και να αφυπνίσει, δείχνοντας πόσο αμετακίνητοι στις αρτηριοσκληρωτικές θέσεις τους είναι κάποιοι άνθρωποι που δυστυχώς είναι εκπρόσωποι του λαού. Όχι ότι δεν υπάρχουν «σκοτεινά σημεία», όπως από πού προήλθε ξαφνικά τόσο χρήμα, όταν μόλις πριν από λίγα χρόνια ακολουθείτο η σκληρή πολιτική της λιτότητας. Ερωτήματα πολλά και για το πώς δημιουργήθηκαν τα χρόνια ελλείμματα, ερωτηματικά και στο θέμα της διαχείρισης του κεφαλαίου. Πώς γίνονται οι κρίσεις χρέους και γιατί επαναλαμβάνονται;
Στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει ο χαρακτήρας του επείγοντος, γιατί εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα οι οικονομίες θα παραλύσουν. Το θέμα είναι να πάμε μπροστά και να υπάρξει μια κοινή γραμμή τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην Ε.Ε. και να μη χρησιμοποιηθεί η δεινή κατάσταση που βιώνουμε ως μέσο υποκίνησης κάποιων ακραίων τάσεων, που περιμένουν στη γωνία. Η συγκυρία προσφέρει μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία για την Ευρωζώνη, να γεφυρώσει τις αποκλίσεις και να αποδείξει ότι μπορείς να την εμπιστεύεσαι.
