Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πόσο απέχουν τα καθίσματα στα αεροπλάνα; 70-75 εκατοστά, ογδόντα; Αφήστε το πλάτος τους. Τόσο πολύ έχουν φουσκώσει οι επιβάτες, που δεν τους προλαβαίνει ο σχεδιασμός; Μικρός χώρος για τα πόδια, μαζεμένη η θέση, η μάχη του αγκώνα έχει δέσει.
Όταν, δε, γίνεται η επίδειξη των σωστικών μέσων με έκταση των χεριών, σκέφτεσαι ότι με δύο κινήσεις, τους διπλανούς σου αναίσθητους θα έχεις αφήσει.
Δεν πετάει το μυαλό μας πιο ψηλά από τα αεροπλάνα. Καταλαβαίνουμε ότι η αραίωση δεν είναι οικονομικά συμφέρουσα. Με τις αντιφάσεις για τα μέτρα προστασίας έχουμε ένα πρόβλημα.
Η Κομισιόν δίνει οδηγία στις πτήσεις να υπάρχει κλιματισμός, αλλά στα λεωφορεία να μη λειτουργεί. Στα αεροπλάνα να μην υπάρχουν κενά μεταξύ των καθισμάτων, ενώ οι μετακινήσεις με λεωφορεία, πλοία και τρένα να γίνονται αραία-αραία, για να μην ξαναγυρίσουμε στων μεταφορών τον κουρέα. «Γνωρίζετε σε ποια επιστημονικά στοιχεία βασίστηκαν για τα αεροπλάνα, όταν θεωρείται απειλή για τη δημόσια υγεία η συγκέντρωση σε μία πλατεία;». Σε κάποιες, βέβαια, μάλλον υπάρχει ανοσία, έστω κι αν αναγνωρίστηκε το λάθος με μαεστρία. Δύσκολη η ισορροπία, αλλά ας επιστρέψουμε στην αεροπορία. Ο εθνικός λοιμωξιολόγος παραδέχτηκε ότι «είναι όντως αντίφαση, αλλά είναι το καλύτερο δυνατό που μπορείς να κάνεις ανά περίπτωση, ακόμη και ας μην είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο».
Να ήταν το μόνο. Στη Δανία, η ανάγκη γίνεται ειρωνεία. Αφού δεν είναι ρεαλιστική η επίσημη οδηγία για αποστάσεις στα ΜΜΜ, η νέα σύσταση είναι: «Καθίστε δίπλα δίπλα, αρκεί να κοιτάτε όλοι στην ίδια κατεύθυνση». Μπροστά, προφανώς.
Μπροστά κοιτάει και η Κομισιόν, που δεν ταξινομεί τον κορονοϊό στο μέγιστο επίπεδο επικινδυνότητας στην εργασία, αλλά στο «3» στην τετραβάθμια κλίμακα. Μπροστά κοιτάμε κι εμείς, οι λουόμενοι της πανδημίας. Με τη μεζούρα στην οργανωμένη παραλία για την απόσταση από την περίμετρο της σκιάς κάθε ομπρέλας. Λουόμενοι της γεωμετρίας αναζητούμε την αρμονία, τη σωστή αναλογία, ακόμη και σε μεσοβέζικη οδηγία. Δεν μεμψιμοιρούμε. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε; Σχεδόν όλα εξαϋλώνονται μέσα στο μακρύ ελληνικό καλοκαίρι.
