Από την έντυπη έκδοση
Για χειρότερο αντίκτυπο από αυτόν της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930 έκανε λόγο προχθές η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, σκιαγραφώντας μια πολύ δυσοίωνη εικόνα για τον κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο από την επιδημία του Covid-19. Επεσήμανε μάλιστα ότι παρόλο που οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις έχουν λάβει μέτρα δημοσιονομικής τόνωσης 8 τρισ. δολαρίων, πιθανώς να χρειαστούν περισσότερα.
Τα στοιχεία που έρχονται από τις ΗΠΑ, που είναι και η περισσότερο αυτή τη στιγμή πληττόμενη χώρα, φαίνεται να επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα της Γκεοργκίεβα. Την προηγούμενη εβδομάδα προστέθηκαν άλλα 6,6 εκατ. άνεργοι, ανεβάζοντας το σύνολο των Αμερικανών που έχουν υποβάλει αίτηση για επίδομα ανεργίας σε 16,8 εκατομμύρια. Κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008-09 χρειάστηκαν 44 εβδομάδες, σχεδόν 10 μήνες, για να φθάσει ο αριθμός των αιτούντων επίδομα ανεργίας στα επίπεδα στα οποία έχει τώρα φθάσει μέσα σε ένα μήνα.
Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στην Ευρώπη. Κι όμως τις δύο τελευταίες εβδομάδες, την ώρα που ο αριθμός των θανάτων στις ΗΠΑ αυξανόταν από 550 σε σχεδόν 17.000, ο Dow Jones κατέγραφε άνοδο 28%, την ταχύτερη που έχει ποτέ καταγράψει στην ιστορία του.
Την ώρα που εκατομμύρια Αμερικανοί συνωθούνται στις ουρές των ανέργων για να πάρουν το επίδομα ανεργίας, με πολλούς άλλους να μην μπορούν να πάρουν ούτε κι αυτό καθώς εργάζονται «μαύρα», τα τρισεκατομμύρια που ξαφνικά μοιράζει ο Τραμπ στέλνουν τους χρηματιστηριακούς δείκτες στα ύψη.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, μάλιστα, σπεύδει να δηλώνει, την ώρα που τα στοιχεία δείχνουν την οικονομία να καταρρέει, πως όλα πάνε καλά και να πιέζει για μια ταχεία επαναφορά στην εργασία, με την πανδημία να συνεχίζει να εξαπλώνεται και να πλήττει κυρίως τους χώρους εργασίας και τα περισσότερο φτωχά στρώματα που δεν έχουν δυνατότητα καν στοιχειώδους περίθαλψης.
H «μονοκαλλιέργεια» με τις μάσκες που κατασκευάζονται σχεδόν αποκλειστικά στην Κίνα, η πλειοδοσία με μεθόδους που θυμίζουν «πειρατεία» για την αρπαγή των πολύτιμων φορτίων, η αγωνία για το μέχρι πού μπορούν να αντέξουν τα συστήματα υγείας, είναι μερικές από τις καθημερινές επωδούς που βιώνουμε σε αυτήν την πρωτοφανή υγειονομική κρίση.
Μια κρίση που ανέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο πως το οικονομικό μοντέλο που θέλει όλα να τα λύνει «το αόρατο χέρι της αγοράς» έχει φθάσει στα όριά του.
