Διευκρινίσεις για την απόφαση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών την 14η Απριλίου 1992, έδωσε με γραπτή δήλωσή του ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επισημαίνοντας ότι με ευθύνη του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου δεν κατέστη δυνατή η σύγκληση νέα σύσκεψη των αρχηγών.
Παραθέτοντας απόσπασμα από επίσημο ανακοινωθέν της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, ο πρώην πρωθυπουργός απαντά στις κατηγορίες περί «πολιτικού Αλτσχάιμερ» που διατύπωσε σε βάρος του ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης http://www.naftemporiki.gr/news/static/07/10/31/1432334.htm .
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της δήλωσης Μητσοτάκη:
«Το τι απεφασίσθη στη Σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών, υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στις 13 Απριλίου 1992, για το Σκοπιανό, δεν προκύπτει μόνο από τα στενογραφημένα πρακτικά, που δυστυχώς μένουν ακόμη απόρρητα, προκύπτει σαφέστατα από τις επίσημες ανακοινώσεις.
1. Στο επίσημο ανακοινωθέν που διετυπώθη από τον Κ. Καραμανλή, με την έγκριση όλων μας και που συνοψίζει τις αποφάσεις που πήραμε, μετά τη φράση που καθορίζει την πολιτική την οποία θα εφαρμόζαμε, ακολουθεί η φράση: "Σε αυτή τη βάση η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση της προσπάθειάς της, μετά το πέρας της οποίας, θα συγκληθεί νέα σύσκεψη για να συζητηθεί η περαιτέρω πορεία".
2. Στις δηλώσεις που έκαμα προς τους δημοσιογράφους, αμέσως μετά το πέρας της συσκέψεως, άρχισα με τη διευκρίνιση ότι η Ελλάς εμμένει στην πολιτική, ότι δεν θα υπάρξει η λέξη "Μακεδονία" στην ονομασία της Δημοκρατίας των Σκοπίων και ότι ανέλαβα να αγωνισθώ για αυτή την πολιτική και προσέθεσα: "όταν (η Κυβέρνηση) θα έχει τερματίσει την προσπάθειά της θα συνέλθει και πάλι υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, σύσκεψη, νέα σύσκεψη, για να συζητηθεί με βάση το αποτέλεσμα που θα έχουμε πετύχει, η νέα πορεία".
3. Όταν διαπιστώθηκε ότι, παρά την επιτυχία μας στην Ευρώπη και τις σημαντικές αρχικές επιτυχίες στα Ηνωμένα Έθνη, αντιμετωπίζαμε αδιέξοδο και το κόστος της πολιτικής αυτής γινόταν διαρκώς μεγαλύτερο, εζήτησα από τον Κ. Καραμανλή, όπως είχαμε συμφωνήσει να συνέλθουν και πάλι οι πολιτικοί αρχηγοί για να πάρουμε τελικές αποφάσεις. Μετά από επανειλημμένες προφορικές αιτήσεις, τον Ιανουάριο του 1993 απηύθυνα και γραπτή επιστολή, στην οποία διατύπωσα αυτό το αίτημα. Η νέα συνάντηση, παρά την επιθυμία του Κ. Καραμανλή, κατέστη αδύνατη, λόγω της απόλυτου αρνήσεως του Α. Παπανδρέου.
Αυτή είναι η αλήθεια. Λυπούμαι γιατί τα αδιαμφισβήτητα κινδυνεύουν, από μερικούς μάλιστα καλόπιστους, να λησμονηθούν. Το συμφέρον του τόπου απαιτεί η συζήτηση, αυτή τη φορά, να γίνει με πλήρη γνώση των πραγματικών δεδομένων, να γίνει υπεύθυνα και καλόπιστα. Και προπαντός να κρατηθεί στο επίπεδο που η σοβαρότητα του θέματος απαιτεί. Είμαι βέβαιος ότι αυτό θα πράξουν τα υπεύθυνα κόμματα της ελληνικής Βουλής».
