Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Εδώ αρμόζει ο στίχος «τι να πρωτομαζέψεις, κυρά μου; Ο κόσμος γέμισε τρύπες...». Ο Ερντογάν νόμιζε ότι λόγω Καθαράς Δευτέρας θα μας έπιανε με τον χαρταετό στον αέρα. Ήταν βέβαιος ότι η Ελλάδα δεν θα τα κατάφερνε και την Ε.Ε. έτσι στο τραπέζι θα ‘φερνε. Για να δεχτεί τα καινούργια του αιτήματα, μετά τα συριακά του προβλήματα.
Τώρα, με τον κορονοϊό νομίζει ότι με τις κορόνες προετοιμάζει χειμώνες. Λατρεύει τα παζαρλίκια, ακόμη και με άδεια φισεκλίκια. Ανεβάζει τους τόνους και προκαλεί -προσπαθώντας να μας παρασύρει σε θερμό επεισόδιο;- ώστε να έχει στις συζητήσεις για το προσφυγικό διαπραγματευτικό χαρτί.
Έχει απολέσει κάθε μέτρο η ρητορική. Η σύγκριση των εικόνων από τα ελληνοτουρκικά σύνορα με τις θηριωδίες των Ναζί, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, δεν αντέχει ούτε στην ιστορική λογική.
Στο σπίτι του επιτήδειου ουδέτερου δεν μιλάνε για Ναζί. Όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αμερικανικά έγγραφα που δημοσιεύτηκαν πριν από περίπου δύο δεκαετίες, η Τουρκία θησαύρισε με το εμπόριο πρώτων υλών, με τις οποίες τροφοδοτούσε τον Άξονα, γεμίζοντας τα ταμεία των τραπεζών της, την ίδια στιγμή που αυτές ξέπλεναν τα χρήματα των Ναζί.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτήν τη στιγμή καίγεται για το προσφυγικό το ευρωπαϊκό μαγαζί. Μια βολική διαχείριση θέλει. Ίσως ο τουρκικός εκβιασμός για περισσότερα χρήματα -κατά πληροφορίες 30 δισ., αλλά και με το ένα τρίτο θα βολευτεί, όπως και με την Ιντλίμπ, όπου επιθυμούσε ζώνη ασφαλείας βάθους 30 χλμ. κατά μήκος των τουρκικών συνόρων και πήρε από τον Πούτιν ουδέτερη ζώνη, πλάτους 12 χλμ. κατά μήκος μέρους του αυτοκινητοδρόμου Μ4- να έπιανε, αν δεν μεσολαβούσε ο ιός και οι οικονομικές επιπτώσεις του. Ο πόνος ο βαρύτερος τον αλαφρύ σχολάζει.
Σε κάθε περίπτωση, κανείς με αυτήν τη ρευστότητα για το επόμενο διάστημα δεν ησυχάζει.
