Η ταινία «There is no Evil» (Δεν υπάρχει κακό) του Μοχάμαντ Ρασούλοφ, η οποία καταπιάνεται με το κατά πόσο η ατομική ελευθερία μπορεί να εκφραστεί σε ένα δεσποτικό καθεστώς, απέσπασε το βραβείο της Χρυσής Άρκτου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
REUTERS/FABRIZIO BENSCH
Ο 48χρονος Ιρανός σκηνοθέτης -ο οποίος λόγω απαγόρευσης εξόδου από την χώρα του δεν κατάφερε να βρεθεί στην 70η Berlinale- εξηγεί: «Η ταινία επανεξετάζει την αποδοχή της ανθρώπινης ευθύνης από τους πολίτες σε ένα δεσποτικό καθεστώς. Το ερώτημα που θέτει η ταινία είναι: Όταν ζείτε σε μια δικτατορία και είστε αναγκασμένοι να πάρετε μια απόφαση, σε ποιο βαθμό αναλαμβάνετε την ευθύνη για την απόφασή σας; Ή αρνείστε αυτή την ευθύνη, γνωρίζοντας καλά την αυταρχική δομή της χώρας που σας ωθεί στην απόφαση αυτή;».
Τέσσερις καταδικασμένοι σε θάνατο στο σύγχρονο Ιράν, είναι το θέμα της νέας ταινίας του Ιρανού σκηνοθέτη του βραβευμένου στις Κάννες «Ένας Ακέραιος Άνθρωπος», ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει κι εργάζεται εγκλωβισμένος στη χώρα του καθώς η κυβέρνηση του έχει κατασχέσει το διαβατήριό του, καθώς δεν του επιτρέπεται να ταξιδεύσει, ούτε να δουλέψει ελεύθερα.
Η Χρυσή Άρκτος – Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής απονεμήθηκε στην αμερικανική ταινία «Ποτέ σπανίως ενίοτε πάντα» (Never rarely sometimes always) της Ελίζα Χίτμαν, ένα σοβαρό σχόλιο πάνω στο δικαίωμα της γυναίκας στην μητρότητα, μέσω του Γολγοθά μιας ανήλικης κοπέλας από την Πενσιλβάνια που προσπαθεί να κάνει έκτρωση.
Το θρίαμβο του Μπονγκ Τζουν-χο με τα «Παράσιτα ακλούθησε η βράβευση ενός άλλου Νοτιοκορεάτη, του Χονγκ Σανγκσού με την Αργυρή Άρκτο καλύτερης σκηνοθεσίας για την ταινία «Η γυναίκα που έτρεχε» (The woman who ran). Η ταινία παρακολουθεί την εξέλιξη της σχέσης μιας παντρεμένης γυναίκας με τρεις άντρες.
Ο Ιταλός ηθοποιός Έλιο Τζερμάνο απέσπασε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας για την δουλειά του στο ψυχολογικό δράμα του Τζόρτζιο Ντίριτι «Θέλω να κρύβομαι» (Volevo nascondermi) όπου εντελώς μεταμορφωμένος υποδύεται τον Ελβετό ζωγράφο Αντόνιο Λιγκαμπούε (1899 – 1965). Στις γυναίκες νικήτρια ήταν η Γερμανίδα Πάουλα Μπέερ, πρωταγωνίστρια ως «Undine» στην ομότιτλη ταινία του συμπατριώτη της Κρίστιαν Πέτσχολντ, ένα δυσνόητο φιλμ που μιλά για το μυστήρια της γυναικείας φύσης.
Την Αργυρή Άρκτο καλύτερης καλλιτεχνικής συμβολής απέσπασε ο Ρίτι Παν από την Καμπότζη για το ντοκιμαντέρ «Irradiated» που μέσω μια αναδρομής στον εμφύλιο πόλεμο της Καμπότζης αναφέρεται στις τραγικές συνέπειές του.
Οι Ιταλοί αδελφοί Νταμιάνο και Φάμπιο Ντ’ Ινοτσέντσο κέρδισαν το βραβείο σεναρίου για τις «Κακές ιστορίες» (Bad tales), στις οποίες σχολιάζουν την διάβρωση στους κόλπους της ιταλικής οικογένειας, ενώ το τέλος, το ειδικό βραβείο για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ απονεμήθηκε στην γαλλική ταινία «Ακύρωσε την ιστορία» (Delete history), η οποία χρησιμοποιώντας μαύρο χιούμορ επισημαίνει το χάος στο οποίο βρίσκεται σήμερα η ανθρωπότητα, ακόμα και στις απλές καθημερινές συνήθειές της.
Έλεν Μίρεν - Η βασίλισσα του Φεστιβάλ Βασίλισσα της φετινής Berlinale «στέφθηκε» η Έλεν Μίρεν, η οποία βραβεύτηκε με τη Χρυσή Άρκτο για τη συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο.
Η ηθοποιός δήλωσε ότι «είναι πολύ χαριτωμένο» το τιμητικό βραβείο που έλαβε. «Το Όσκαρ μου σίγουρα θα το ερωτευτεί! Μια και πήρα βραβείο για τη συνολική προσφορά μου φοβάμαι ότι θα πρέπει να μιλήσω λίγο για τη ζωή μου. Αισθάνομαι Βρετανίδα και Ευρωπαία και πάντα θα αισθάνομαι έτσι, με ή χωρίς Brexit», πρόσθεσε.
