Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Η διαφαινόμενη εκλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στο ύπατο αξίωμα της χώρας αντιμετωπίζεται, δικαίως, ως μια θετική και ευοίωνη εξέλιξη.
Την ερχόμενη Τετάρτη η ανώτατη δικαστικός αναμένεται να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πρώτη ψηφοφορία με τη συναίνεση κυβέρνησης αξιωματικής - αντιπολίτευσης αλλά και το ομόφωνο “ναι” του ΚΙΝΑΛ. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας θα έχει επιτύχει ήδη κάτι ιστορικό. Θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ουσιαστικά, από εκείνη την στιγμή θα έχει επιτύχει ήδη κάτι “ιστορικό” για το γυναικείο κίνημα στην Ελλάδα, γεγονός που πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Καταρτισμένη, καλλιεργημένη, δυναμική αλλά και κοινωνικά ευαίσθητη η κυρία Σακελλαροπούλου δείχνει να διαθέτει τα εχέγγυα για μια επιτυχημένη πορεία. Ας μην πιστέψει, όμως κανείς ότι ο ρόλος της θα είναι εύκολος.
Οι αρμοδιότητες της (!) Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να είναι λιγοστές αλλά οι απαιτήσεις είναι τεράστιες στο πεδίο του συμβολικού. Το αναγνώρισε και η ίδια προσφυώς τονίζοντας ότι στο πρόσωπό της “τιμάται η σύγχρονη Ελληνίδα”.
Από την επόμενη εβδομάδα, λοιπόν, θα αρχίσουν τα “δύσκολα” για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Καλείται, όχι μόνον να επιτελέσει με τον καλύτερο τρόπο τα καθήκοντά της, αλλά και να δείξει έμπρακτα πόσα στέρησε στη χώρα ο αποκλεισμός της Ελληνίδας από την “οροφή” της πολιτικής ζωής.
Επιπλέον, ως ανώτατη δικαστικός δεν θα έχει την πολυτέλεια να σιωπά σε περιπτώσεις παραβίασης δικαιωμάτων ή υπονόμευσης του κράτους δικαίου όπως έκαναν κάποιοι από τους προκατόχους της.
Το μεγαλύτερο στοίχημα, όμως, είναι να κατορθώσει να το επιτύχει αυτό όχι από έναν “γυάλινο πύργο” αλλά πλάι στους πολίτες που εξήλθαν πληγωμένοι από την οικονομική κρίση.
Σε μια εποχή απαξίωσης της πολιτικής η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρέπει να εμπνέει μόνο τον σεβασμό αλλά και να καλλιεργεί το ενδιαφέρον, γιατί όχι και την αγάπη για τα κοινά. Ας ελπίσουμε ότι θα πετύχει.
