Ένας δαιμονικά ερωτικός διάλογος δυο ψυχών

«Ο αρχιμάστορας Σόλνες» του Ερρίκου Ίψεν παρουσιάζεται στο θέατρο Εκάτη σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή [Εκάτης 11, πλατεία Κυψέλης].

Ο αρχιμάστορας Σόλνες βρίσκεται στον κολοφώνα της καριέρας του και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη φιλοδοξία και την ευτυχία. Έχει περιχαρακωθεί στις ενοχές, τους φόβους και τα υπαρξιακά του αδιέξοδα. Είναι παντρεμένος με την Αλίνε Σόλνες, η οποία δεν μπορεί να ξεπεράσει τον τραγικό θάνατο των παιδιών της. Ερωτοτροπεί με τη γραμματέα του, Κάγια Φόσλι, η οποία είναι αρραβωνιασμένη με τον αρχιτέκτονα Ράγκναρ, γιο του Μπρόβικ, νέο με τεράστια αξία, ταλέντο και ικανότητες που τον απειλούν.

Ο γιατρός Χένταλ είναι φίλος και σύμβουλος της οικογένειας. Απρόσμενα εισβάλλει στην ζωή του η Χίλντε Βάνγκελ που θέλγεται από τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του, και απαιτεί να παραλάβει το βασίλειο που της υποσχέθηκε στα δεκατρία της, όταν τη φίλησε και συνδέθηκε μαζί του για πάντα. Η αγάπη είναι μια ορμητική διάθεση να κάνεις ευτυχισμένο εκείνον που αγαπάς.

Η Βαλεντίνη Λουρμπά μάς είπε για την παράσταση: «Ο Ίψεν επεβλήθη ως σύμβολο κάθε δραματουργικής αναζήτησης και είναι διαμορφωτής της εποχής του. Διαθέτει τεράστια συνθετική ικανότητα, δραματουργική και ηθογραφική δύναμη, φαντασία και φυσικότητα. Η ψυχογραφική του δύναμη είναι μεγίστη και τα έργα του έχουν υφή τραγωδίας και είναι ευαγγέλιο κατά της συμβατικής κοινωνίας. Είναι ένας προφήτης που φυλάττει αφύλαχτα τα οράματα και τα όνειρα που έχει εντός του. Ξεσπά ενάντια στη ματαιότητα και τη χυδαιότητα των γύρω του.

Θιασώτης της φιλοσοφίας του Κίρκεγκωρ, απαιτεί στα έργα του να αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος όχι ως απρόσωπη οντότητα, αλλά ως υπάρχον πρόσωπο.

Βαλεντίνη Λουρμπά

Στρέφεται γύρω από τη σπουδαιότητα και την προσωπικότητα του ατόμου και τη δύναμη της αγάπης και, κυρίως, την παντοδυναμία της γυναικείας τρυφερότητας και αφοσίωσης. Τα πρόσωπά του δεν είναι ηρωικά αμαρτωλά, ούτε ενάρετα άγια, έχουν έντονο πάθος που τους οδηγεί στη δυστυχία. Ενώνει τους αριστοκράτες με τους πλούσιους και ταπεινούς, κρίνει την αστική τάξη με τις παλινωδίες της και τα κατά συνθήκη ψεύδη της και ο έρωτας συγκρούεται με τα συμφέροντα.

Δημιουργεί τρίγωνα, όπου δυο άνθρωποι έχουν μια προσωπική σχέση και δίπλα τους παρουσιάζεται ένα άτομο που δείχνει ενδιαφέρον για ένα από τα δύο πρόσωπα. Επισημαίνει την κληρονομικότητα και προβάλλει τα προβλήματα που προκύπτουν από τα νόθα παιδιά. Οι ηρωίδες του είναι μορφές αξιολύπητες και για να τις διατηρήσει στη ζωή τούς δημιουργεί την ανάγκη να κάνουν όνειρα. Τα πρόσωπά του έχουν ξεχωριστό βάθος και τα χειρίζεται αριστοτεχνικά, λεπτοδουλεύει πάνω στις μορφές και τις συμπεριφορές τους με συμβολισμούς σκληρούς, τολμηρούς, παραστατικούς και διανοητικούς.

Παίρνει θέματα από την χαμέρπεια και τα οπλίζει με ποιητικό κύρος και γίνεται πλάστης ποιητής και δημιουργός ζωής. Την αλήθεια την χρησιμοποιεί για βάση στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά αφήνει την ψευδαίσθηση να κυριαρχεί στις εύθραυστες ψυχές, για να είναι ευτυχισμένες. Η ευθύνη είναι πρωταρχική και αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους ήρωές του. Ο θάνατος δεν έχει τρόμο, ούτε φθορά, αλλά είναι απτός και καθημερινός. Ο Ίψεν δεν δημιουργεί δυστυχίες στο έργο του αλλά αντιγράφει και επισημαίνει τις υπάρχουσες».

Συντελεστές

Συγγραφέας: Ερρίκος Ίψεν, μετάφραση: Θίασος Λεπτουργείον, σκηνοθεσία - απόδοση: Βαλεντίνη Λουρμπά, δραματουργική ανάλυση: Ελένη Αναγνωστοπούλου, φωτισμοί: Γιάννης Ζέρβας, σκηνογράφος - ενδυματολόγος: VAL-DELOU, μουσική επιμέλεια: Λία Τσεκούρα, φωτογραφία: Γιώργος Νικολαΐδης, τρέιλερ: Ελπινίκη Βουτσά, δημόσιες σχέσεις: Bαλέντω Λούκου, ήχος - φως: Κωνσταντίνος Σακκούλας, εκτέλεση κοστουμιών: Vania Aleksantrova.