Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πάντα λέγαμε ότι η Ελλάδα είναι σε δύσκολη θέση, γι’ αυτό η δυνητική μακροπρόθεσμη ανάπτυξη είναι χαμηλή, κάτω του 1%, δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ο Πολ Τόμσεν, επανερχόμενος στις πάγιες θέσεις του ΔΝΤ για συντάξεις και αφορολόγητο.
Αφορολόγητες είναι οι προβλέψεις, γι’ αυτό και ο οικονομολόγος δεν έχει του Άμλετ τα διλήμματα, που λέει ο λόγος. Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από τις ανέξοδες ομολογίες ότι δεν είχαν εκτιμηθεί ορθά οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη, ενώ δεν υπολόγισαν το κύμα και τον πολιτικό άνεμο σωστά.
Αυτά δεν υπολόγισαν και στο Εκουαδόρ και έγινε χαμός. Δέχτηκαν οι πολίτες τα πρώτα μέτρα, καθ’ υπόδειξιν του ΔΝΤ, και δεν σκίστηκε πέτρα, αλλά όταν καταργήθηκαν οι επιδοτήσεις στα καύσιμα, πήραν φωτιά οι δρόμοι. Έπειτα από 12 ημέρες διαρκών συγκρούσεων, με απολογισμό επτά νεκρούς, πάνω από 1.340 τραυματίες και πολλούς συλληφθέντες, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ψάξει άλλη λύση.
Έτσι, το πετρέλαιο παραμένει φτηνό σε πείσμα του ΔΝΤ. Και προς μεγάλη ανακούφιση των αδυνάμων και των ιθαγενών. Οι οικονομικές ιδέες, είχε δηλώσει ο Κέινς, είναι επικίνδυνες για το κακό και για το καλό. Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, το κακό έχει το πάνω χέρι και οι προβλέψεις κόβονται με το μαχαίρι.
Στις προβλέψεις αστέρι υπάρχει, που γκριζάρει των Νόμπελ τη λάμψη. O Ρόμπερτ Λούκας, νικητής του βραβείου Οικονομικών το 1995, για τη θεωρία των «ορθολογικών προσδοκιών», μοιράστηκε το χρηματικό βραβείο του 1 εκατ. με την πρώην σύζυγό του, γιατί έτσι είχε οριστεί με ειδική ρήτρα στο διαζύγιο, επτά χρόνια νωρίτερα.
«Η γυναίκα λαμβάνει το 50% του κάθε βραβείου Νόμπελ», τόνιζε η ρήτρα, με ημερομηνία λήξης, τις 31 Οκτωβρίου του 1995. Αυτή είναι πρόβλεψη. Για Νόμπελ. Άλλες δεν αντέχουν στη δοκιμασία της πραγματικότητας και δοκιμάζουν αντοχές και οικονομικά πρότυπα.
