Του Λευτέρη Κεχαγιόγλου
Στη πατρίδα μας από το 1951 έως σήμερα έχουν αδειάσει πενήντα Ελληνικά μικρά νησιά. Το σύνολο της έκτασης των μικρών ακατοίκητων πλέον νησιών από το 1951, ξεπερνά σε άθροισμα την έκταση της Πάρου και της Νάξου.
Ο Λευτέρης Κεχαγιόγλου είναι Πρόεδρος στο Ελληνικό Δίκτυο Μικρών Νησιών και Αντιπρόεδρος στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μικρών Νησιών.
Τα επόμενα 20 χρόνια, αν δεν αλλάξει η σημερινή κατάσταση θα αδειάσουν άλλα 10 νησιά, ενώ κρίσιμος αριθμός μικρών νησιών το χειμώνα κατοικούνται με λιγότερο από 50 άτομα μεγάλης ηλικίας. Πολλά νησιά δεν έχουν ικανοποιητική τακτική συγκοινωνία, βασικές υποδομές υγείας, περίθαλψης, επιχειρηματικής δραστηριότητας, εκπαίδευσης κλπ, ενώ κατά τους χειμερινούς μήνες μένουν και χωρίς συγκοινωνία πολλές μέρες, δημιουργώντας έλλειψη στις πρώτες ανάγκες για τους ελάχιστους μόνιμους κάτοικους. Παρόλα αυτά ο μέσος Έλληνας έχει στο μυαλό του για τα μικρά νησιά μια πρώτη ειδυλλιακή εικόνα. Καλοκαίρι παραλίες, καλό φαγητό κλπ κλπ. Για τον δε χειμώνα τα θεωρεί τόπους ηρεμίας, μακριά από τους ρυθμούς των μεγαλουπόλεων κ.λπ.
Η εικόνα του αυτή δεν είναι πλασματική. Είναι πραγματική. Είναι όμως η φωτεινή πλευρά του φεγγαριού. Η σκοτεινή είναι η δύσκολη. Είναι αυτή που αντιμετωπίζει ο μικρονησιώτης.
Είναι επίσης αλήθεια ότι τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια για την πολιτεία τα μικρά νησιά δεν ήταν ποτέ στην προτεραιότητά της. Παρόλα αυτά τα μικρά νησιά είναι μέρος του μεγάλου τουριστικού μας προϊόντος, στην αιχμή του δόρατος. Να σημειώσουμε ακόμη ότι η Μεγίστη ( Καστελλόριζο) είναι ίσως το κρισιμότερο νησί της Ευρωπαϊκής Ένωσης από γεωστρατηγική άποψη, διατηρώντας την ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχόμενη από την Ιρλανδία έως και την Κύπρο.
Μπορούν όμως τα μικρά νησιά να πάρουν τον ρόλο που τους ανήκει στο τουριστικό προϊόν της πατρίδας μας; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΝΑΙ. Όχι μόνο μπορούν αλλά έχουν και από την φύση τους καλύτερη προοπτική διάθεσης του αγροδιατροφικού πλούτου της χώρας μας.
Περισσότερο εμπνέεται ο επισκέπτης να γευτεί πχ ένα πιάτο θαλασσινά σε ένα ταβερνάκι μικρού νησιού από ό,τι σε μία κεντρική πλατεία μιας μεγαλούπολης. Περισσότερο φιλικός προς την οικολογία και το περιβάλλον νιώθει ένας επισκέπτης μικρού νησιού από ότι ο επισκέπτης μιας μεγαλούπολης.
Περισσότερο φιλικό προς το γιώτινγκ είναι ένα μικρό νησί παρά ένα μεγάλο λιμάνι και οι ευκαιρίες για τα μικρά νησιά δεν σταματούν εδώ.
Χρειάζονται όμως από την πολιτεία πραγματική και θεσμική στήριξη, ώστε το υπό ανάπτυξη τουριστικό μερίδιο του μικρού νησιού να μεγαλώσει και να προστεθεί στην υπεραξία της νησιωτικής μας πατρίδας. Μεγάλες ευκαιρίες έχουν επίσης και το χειμώνα τα νησιά μας, ενώ το φυσικό τους περιβάλλον είναι ιδεώδες για καινοτόμες δράσεις και έξυπνες τηλεεφαρμογές.
Στο χέρι μας είναι να τα σηκώσουμε στη θέση που τους αξίζει. Μπορούν τα μικρά μας νησιά από απλό νόμισμα να γίνουν χρυσή λίρα…
