Του Νίκου Κωστόπουλου,
Υποψήφιος Βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στο βόρειο τομέα Αθηνών. Πρόσφατα παρουσίασε τις θέσεις του σε ένα συλλεκτικό τόμο υπό τον τίτλο «από την Ιδεοληψία στην Ελλάδα των Αξιών: Ένας διάλογος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ι.Σιδέρη.
Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, σε μια κομβική συγκυρία, όπου θα διαμορφωθεί η εικόνα της χώρας για τα επόμενα χρόνια. Στο πλαίσιο μιας ενιαίας ψηφιακής αγοράς, τόσο θεσμικά, όσο και σε σχέση με τις επιχειρηματικές συνέργειες που αναπτύσσονται και με την επόμενη ημέρα να διαγράφεται μπροστά μας, οφείλουμε όλοι να αντιληφθούμε ότι για την πραγματική μετάβαση της Ελλάδας σε μια νέα εποχή, κινητήρια δύναμη και μοχλό ανάπτυξης θα αποτελέσει η ψηφιακή οικονομία και το οικοσύστημα καινοτομίας της χώρας.
Απαιτείται να αναδείξουμε επί της ουσίας το δείκτη ψηφιακής μας ετοιμότητας και να τοποθετήσουμε το ελληνικό οικοσύστημα καινοτομίας, σε μια θέση ουσιαστικού συνομιλητή και συμπαίκτη με το διεθνές. Καθίσταται λοιπόν αναγκαία μια όχι ευκαιριακή αλλά σταθερή κεντρική πολιτική πολύ προσεκτικά παρεμβατική όσον αφορά στην παροχή κινήτρων, την εξασφάλιση σταθερού και ανταγωνιστικού φορολογικού καθεστώτος αλλά και την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Η διεθνής εικόνα και εμπειρία αποτυπώνει ανάγλυφα το τοπίο, τη διασύνδεση δηλαδή, των επιστημονικών ιδρυμάτων, των incubators ή accelerators, τους θύλακες υποδοχής και εκκόλαψης των ιδεών, αλλά και των ίδιων των επιχειρήσεων στη μετατροπή μιας ιδέας σε ένα business plan και στη συνέχεια μιας εφαρμογής, υπηρεσίας ή προϊόντος.
Προφανώς, τα αμέσως επόμενα βήματα, τα οποία απαιτούνται πλέον από τρεις πόλους, καθώς πέραν της πολιτείας και του καινοτόμου εκκολαπτόμενου επιχειρηματία, προστίθεται και το κανάλι της αγοράς, είναι μια συνύπαρξη που να ευνοεί την υγιή απορρόφηση αλλά ενίοτε και την απόρριψη εφαρμογών, υπηρεσιών και προϊόντων.
Καταρχάς η πρώτη κατεύθυνση είναι η κουλτούρα δημιουργικότητας, η οποία πηγάζει από την ορθή ανάγνωση των δεδομένων τόσο της αγοράς, και των αναγκών των τοπικών κοινωνιών όσο και της ευρύτερης αντίληψης των παγκοσμίων τάσεων. Αυτό, από την πλευρά του εκκολαπτόμενου επιχειρηματία. Από την πλευρά της πολιτείας η ορθή ανάγνωση έγκειται στην αναδιαμόρφωση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος από τα πρώιμα χρόνια μάθησης ως και το τελευταίο στάδιο, στην έμφαση στην αποκαλούμενη “out of the box” σκέψη και προσέγγιση και την απενοχοποίηση του επιχειρείν. Η ενοποίηση αυτών των δύο πλευρών, ουσιαστικά «κλειδώνει» ένα αποτελεσματικό πλαίσιο ως προς επίτευξη κουλτούρας δημιουργικότητας.
Σε όλα αυτά, το οικοσύστημα της χώρας, και εδώ τοποθετώ και το πολιτικό πλαίσιο, δηλαδή, άσκηση μιας ολοκληρωμένης ψηφιακής πολιτικής, πέραν της επιχειρηματικής διάστασης πρέπει να είναι σε διαρκή εγρήγορση!
