Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Αν η Ευρώπη δεν ενωθεί, θα καταλήξει σαν την αρχαία Ελλάδα», λέει στη «Le Figaro», με την ευκαιρία του τελευταίου βιβλίου του με τίτλο «Για μια δημοκρατική και κυρίαρχη Ευρώπη» (εκδ. Syrtes), ο βουλευτής του ελβετικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και δημοσιογράφος, Γκι Μετάν.
Τι συνέβη στον αρχαίο και μας έμεινε το κλέος; Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η αρχαία Ελλάδα έχασε τη ζωτικότητά της, εξελληνίζοντας παράλληλα τους γειτονικούς λαούς.
Η Ευρώπη, βέβαια, υπήρξε «αποικία» της Ελλάδας, παρά την αντίστροφη σύγχρονη σχέση. Οι ελληνικές αποικίες, που ιδρύθηκαν κατά τον Β’ Αποικισμό στις σημερινές χώρες Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Αλβανία, Ουκρανία, Ρουμανία και Βουλγαρία, διαμόρφωσαν τον πολιτισμό της Ευρώπης και διέδωσαν, ανάμεσα στ’ άλλα, τη χρήση του νομίσματος, το οποίο στον κυρίως ελλαδικό χώρο χρησιμοποιούνταν ήδη από τις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ.
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, αν και γίνεται ένα δέμα. «Η Ευρώπη, όπως η αρχαία Ελλάδα», εξηγεί ο Μετάν, «βυθίστηκαν σε καταστροφικούς εμφύλιους πολέμους -τον Πελοποννησιακό Πόλεμο στη δεύτερη περίπτωση, τους δύο Παγκόσμιους στην πρώτη, Ευρωπαϊκό Μεγάλο Εμφύλιο Πόλεμο από το 1914 έως το 1945, κατά τον ίδιο- που είχαν ως αποτέλεσμα να σπάσει το ελατήριο των πολιτισμών τους.
Άδειασαν από πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωτικότητα προς όφελος τρίτων δυνάμεων, στην ενίσχυση των οποίων συνέβαλαν: αλεξανδρινή Αίγυπτος και Ρώμη για την Ελλάδα, ΗΠΑ και Κίνα για την Ευρώπη. Για να αντισταθούν, αμφότερες προσπάθησαν να δημιουργήσουν ενώσεις. Κάθε φορά, οι διαιρέσεις τους τις παρακινούσαν να ζητούν βοήθεια από εξωτερικές δυνάμεις, που στο τέλος κατέστησαν μοιραίες. Έτσι η Ρώμη έβαλε τέλος στην ελληνική ανεξαρτησία το 146 π.Χ. Οι Ευρωπαίοι έκαναν το ίδιο, καλώντας τις ΗΠΑ σε βοήθεια για να επιλύσουν τις συγκρούσεις τους. Οι Αμερικανοί έβαλαν τέλος στη στρατιωτική ανεξαρτησία μας μέσω του ΝΑΤΟ και ετοιμάζονται να υποτάξουν την οικονομική κυριαρχία μας».
Μεγάλες αφηγήσεις, ιστορίες οικονομίας, πολέμων, αισθητικής και τέχνης, συμφερόντων και ξεχωριστών ανιόντων. Μεγάλες αφηγήσεις, ενώ κυριαρχούν τεχνοκρατικές προσεγγίσεις.
