Της Ανθής Αγγελοπούλου
Στην ποιότητα ζωής των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη και στον τρόπο με τον οποίο μπορεί η τεχνολογία να βοηθήσει στη βελτίωσή της, εστίασε ο Ohad Cohen , καθηγητής στο Ινστιτούτο Ενδοκρινολογίας, Chaim Sheba MedicalCenter, Tel Hashomer, Ισραήλ και Medical Affairs Director Medtronic, στην ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ).
Εστιάζοντας στα τελευταία μοντέλα αντλίας ινσουλίνης, ο καθηγητής είπε ότι έχουν αυξήσει το χρόνο κατά τον οποίο τα επίπεδα γλυκόζης βρίσκονται εντός φυσιολογικών ορίων, έναν συχνά «άπιαστο» στόχο, αφού σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία στο 37% του χρόνου, οι μετρήσεις βρίσκονται εκτός των φυσιολογικών ορίων.
Ειδική αναφορά έκανε στην πλέον πρόσφατη εξέλιξη ενός συστήματος αυτορυθμιζόμενης αντλίας ινσουλίνης, η οποία δεν έχει κυκλοφορήσει στη χώρα μας, όμως ήδη εφαρμόζεται στον Καναδά, αποδίδοντας στον χρήστη της λειτουργίες ενός υγιούς παγκρέατος.
«Πρόκειται για έναν «έξυπνο» τρόπο χορήγησης της ινσουλίνης, ο οποίος υπερτερεί των λύσεων που δεν χρησιμοποιούν αλγόριθμο, όπως η ένεση, καθώς επιτυγχάνει έλεγχο της γλυκόζης με λιγότερη προσπάθεια», τόνισε ο καθηγητής Cohen.
Συγκεκριμένα, το σύστημα λειτουργεί με βάση έναν αλγόριθμο, που υπολογίζει τα κυμαινόμενα επίπεδα γλυκόζης και προσαρμόζει αυτομάτως, ανά 5λεπτο, τα βασικά επίπεδα ινσουλίνης. Με τον τρόπο αυτό επιτρέπει στον χρήστη να «ελέγχει» με επιτυχία τη γλυκόζη στο αίμα του, αποφεύγοντας τις συνεχείς μετρήσεις.
Η νέα τεχνολογία κάνει πιο αποδοτική την προσέγγιση στη διαχείριση της νόσου
Τη σχέση κόστους – αποτελεσματικότητας αναφορικά με τη χρήση της τεχνολογίας στη διαχείριση του διαβήτη, ανέπτυξε ο καθηγητής Παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ljubljana στη Σλοβενία, Tadej Battelino.
Όπως ανέφερε, η εφαρμογή της νέας τεχνολογίας συμβάλλει στην εξατομίκευση και επίτευξη των στόχων τέλειας ρύθμισης των επιπέδων γλυκόζης αίματος, κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την πρόληψη των άμεσων ή μακροχρόνιων επιπλοκών της νόσου.
Την ίδια στιγμή, πρόκειται για μία αποδοτική προσέγγιση στη διαχείριση της νόσου, καθώς εξοικονομεί πόρους.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, μελέτες που έγιναν από επιστήμονες τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη διαπίστωσαν ότι η χρήση των συστημάτων παρακολούθησης (αισθητήρες), πέραν της μείωσης της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, μειώνουν το κόστος της κύησης και του τοκετού. Επίσης, μειώνουν σημαντικά τις ημέρες που τα άτομα με
διαβήτη λαμβάνουν αναρρωτική άδεια από την εργασία τους, συμβάλλοντας σημαντικά στην εξοικονόμηση κόστους.
Αναφερόμενος στις αντλίες κλειστού κυκλώματος τόνισε ότι, οι μελέτες έχουν δείξει ότι, όταν χρησιμοποιούνται σωστά αυξάνουν τον χρόνο εντός των φυσιολογικών ορίων, υπερβαίνοντας το 80%.
Ο καθηγητής Battelino επεσήμανε ότι «Ως χρόνος - στόχος εντός των φυσιολογικών ορίων έχει οριστεί το 70%, για διαβητικούς τύπου 1 και 2 και διαμορφώνεται αναλόγως για ειδικές κατηγορίες πασχόντων (π.χ. υψηλού κινδύνου). Όλες αυτές οι συσκευές και τα νέα συστήματα δείχνουν αυτόν τον χρόνο, δίνοντας τη δυνατότητα στον διαβητικό να καταλάβει που κινείται και πόσο καλά ελέγχει τη γλυκόζη του καθημερινά».
Τρόποι καταγραφής και παρακολούθησης τη γλυκόζης
Για το ρόλο των αισθητήρων μίλησε η παιδίατρος – διαβητολόγος, διευθύντρια της Α’ Παιδιατρικής Κλινικής και υπεύθυνη του Διαβητολογικού Κέντρου του Νοσοκομείου Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», Ανδριανή Γερασιμίδου – Βαζαίου, λέγοντας ότι το πιο πολύτιμο βοήθημα για τους διαβητικούς αποτελεί η καταγραφή και παρακολούθηση της γλυκόζης καθώς βοηθά στη μείωση των υπογλυκαιμιών.
Η κα Βαζαίου μίλησε για τους εμφητεύσιμους αισθητήρες που έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τα δεδομένα σε έναν πομπό που βρίσκεται ακριβώς από πάνω του και από εκεί, μέσω Bluetooth, στο κινητό, τονίζοντας ότι η χρήση της νανοτεχνολογίας στον προσδιορισμό του σακχάρου αίματος αποτελεί ιδιαίτερη πρόοδο και αναμένεται να φέρει επανάσταση στο μέλλον στον τομέα αυτόν.
Στο άμεσο μέλλον όπως είπε, αναμένονται αισθητήρες με μικρότερο μέγεθος, μεγαλύτερη διάρκεια και ακρίβεια, χωρίς βαθμονομήσεις, ενώ υπό έρευνα βρίσκονται και άλλες μορφές αισθητήρων, όπως σε αυτοκόλλητο, αισθητήρες που μετρούν το σάκχαρο στον ιδρώτα, σε μορφή τατουάζ, αισθητήρες σακχάρου στα δόντια και στο στόμα οπτικοί αισθητήρες κ.α.
