ΠΕΘΑΝΕ σήμερα από καρδιακή ανακοπή, σε ηλικία 88 ετών, ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
Ο Γεώργιος Ράλλης γεννήθηκε στις 26/12/1918 στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ηταν απόγονος πολιτικής οικογένειας με σημαντική παρουσία στη νεοελληνική πολιτική ιστορία. Ο πατέρας του, Ιωάννης Ράλλης, διετέλεσε πρωθυπουργός το 1943, όπως και ο παππούς του, Δημήτριος Ράλλης, ο οποίος υπήρξε έξι συνολικά φορές πρωθυπουργός της χώρας, με πρώτη θητεία το 1893.
Το 1950 ο Γεώργιος Ράλλης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πολιτική ζωή, όταν εξελέγη βουλευτής στην Αθήνα με το Λαϊκό Κόμμα. Το 1951, εντάχθηκε στον Ελληνικό Συναγερμό.
Το διάστημα 1951-1953, υπήρξε εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Το 1954, ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργικό αξίωμα στην κυβέρνηση του Αλεξάνδρου Παπάγου ως υπουργός Προεδρίας. Στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1955 υπήρξε μέλος της πρώτης του κυβέρνησης ως υπουργός Προεδρίας, ενώ συνέπραξε, το 1956, στην ίδρυση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ). Το διάστημα 1956-1958, ανέλαβε το υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων.
Το 1958, συμμετείχε στην ομάδα των 15 βουλευτών της ΕΡΕ που διαφώνησε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σχετικά με τον εκλογικό νόμο που καθιέρωνε την ενισχυμένη αναλογική, παραιτήθηκε από υπουργός, απέσυρε την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση και έγινε αιτία να προκληθεί κυβερνητική κρίση και εκλογές από τις οποίες απέσχε.
Για τη στάση του αυτή διαγράφηκε από την ΕΡΕ.
Το 1961, επανεξελέγη στην Αθήνα με την ΕΡΕ και υπήρξε ο πρώτος σε ψήφους βουλευτής, μεταξύ όλων των κομμάτων και ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών μέχρι την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή το 1963.
Το 1967, στην τελευταία προδιδακτορική κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ήταν υπουργός Δημοσίας Τάξεως. Απο τη θέση αυτή προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να προβάλει δυναμική αντίσταση στους συνταγματάρχες πραξικοπηματίες, ζητώντας τη συνδρομή των στρατευμάτων που έδρευαν στη βόρεια Ελλάδα. Συνελήφθη τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 και τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό για ένα δίμηνο. Το 1968, συνελήφθη για δεύτερη φορά τον Απρίλιο και εξορίστηκε στην Κάσο, όπου παρέμεινε ως το ''δημοψήφισμα'' του Σεπτεμβρίου.
Το 1974, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας υπήρξε βασικό στέλεχος του νεοϊδρυθέντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ανέλαβε υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Το διάστημα 1976-1977, ως υπουργός Παιδείας, θεμελίωσε την επαιδευτική μεταρρύθμιση, επεκτείνοντας, μεταξύ άλλων, την υποχρεωτική εκπαίδευση από 6 σε 9 χρόνια και καθιερώνοντας τη διδασκαλία και χρήση της δημοτικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το 1978, από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών μετέσχε σε όλη τη διαδικασία της ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ).
Τον Μάιο του 1980, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξελέγη αρχηγός του κόμματος της ΝΔ και ανέλαβε πρόεδρος της Κυβέρνησης. Επί πρωθυπουργίας του η χώρα επέστρεψε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, απ' όπου είχε αποχωρήσει το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Μετά την ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 1981, παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος και αρχηγός της ΝΔ εξελέγη στις 9 Δεκεμβρίου ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Στις 19 Ιουνίου 1987, διεφώνησε με τον αρχηγό της ΝΔ, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αποχώρησε από το κόμμα και ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά την 1η Οκτωβρίου 1989 ανταποκρίθηκε στη δημόσια πρόσκληση του αρχηγού της ΝΔ, δηλώνοντας ότι θέτει τον εαυτό του στη διάθεση του κόμματος.
Στις 29 Μαρτίου 1993, μία ημέρα πριν από την ψηφοφορία για την πρόταση μομφής που είχε υποβάλει το ΠΑΣΟΚ, παραιτήθηκε από βουλευτής, λόγω διαφωνίας με τους χειρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στο θέμα των Σκοπίων και αντικαταστάθηκε από τον Σόλωνα Γκίκα.
Στις 21 Φεβρουαρίου 1994, αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στις 22 Αυγούστου 1994, μετά την ανασυγκρότηση του κομματικού μηχανισμού της ΝΔ επί αρχηγίας, Μιλτιάδη Εβερτ, του παραχωρήθηκε το δικαίωμα έκτακτης συμμετοχής με δική του πρωτοβουλία στο νέο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος. Τον Ιανουάριο του 1997, διετέλεσε πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του 4ου Συνεδρίου της ΝΔ.
