Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Ότι η χώρα βρίσκεται σε μια άτυπη -και μακρά- προεκλογική περίοδο δεν αμφισβητείται πλέον, σοβαρά, από κανέναν παρατηρητή των πολιτικών εξελίξεων.
Από τον περασμένο Αύγουστο, οπότε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κήρυξε από την Ιθάκη την έξοδο από τα μνημόνια, το πάγιο και σταθερό ερώτημα αφορά τον χρόνο προσφυγής στις εθνικές κάλπες.
Πολύ περισσότερο, που η ίδια η κυβέρνηση με μια σειρά πρωτοβουλιών της είτε στο επίπεδο της οικονομίας και της λεγόμενης κοινωνικής πολιτικής -με την παροχή επιδομάτων σε κοινωνικές ομάδες με τις οποίες τελεί σε «πελατειακή σχέση»- είτε στο επίπεδο της ανασυγκρότησης του «γηπέδου» της πολιτικής -μέσω μετεγγραφών βουλευτών και πολιτικών στελεχών κυρίως από το ΠΑΣΟΚ- διατηρεί ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα και μόνο για λόγους πολιτικής τακτικής παραπέμπει στο φθινόπωρο τις εκλογές.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών -συγκέντρωση στο Γαλάτσι για τη συγκρότηση του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, όπως και οι χειρισμοί στην υπόθεση της Novartis με τη «σαλαμοποίηση» του εισαγγελικού πορίσματος- ενισχύουν την εντύπωση πως δεν θα πρέπει να αποκλειστεί ένας αιφνιδιασμός εκ μέρους της κυβερνητικής ηγεσίας ως προς τον χρόνο των εκλογών.
Το κλίμα που διαμορφώνεται δηλοί ότι είναι επιλογή του κυβερνώντος κόμματος και της ηγεσίας του οι πολίτες να αχθούν στις κάλπες σε συνθήκες ακραίας πόλωσης και σε μια ατμόσφαιρα περιρρέουσας σκανδαλολογίας.
Εναπόκειται στη συνείδηση, την κρίση και την ευθύνη των πολιτών να απορρίψουν τα τεχνάσματα και τα πλαστά διλήμματα και να αποφασίσουν με αποκλειστικό γνώμονα και κριτήριο το συμφέρον της πατρίδας και της δημοκρατίας, όταν έλθει η ώρα.
