«Έξυπνα» όπλα μακράς εμβέλειας νέας γενιάς, σχεδιασμένα για να προκαλούν μεγάλη καταστροφή σε προελαύνουσες εχθρικές δυνάμεις, κερδίζοντας χρόνο για αποστολή ενισχύσεων, διερευνά η DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) του αμερικανικού Πενταγώνου.
Όπως σημειώνει το Popular Mechanics, το πρόγραμμα, γνωστό ως «Assault Breaker II», είναι αντίστοιχο ενός ψυχροπολεμικού προγράμματος που είχε σκοπό την ανάσχεση σοβιετικών τεθωρακισμένων δυνάμεων που προορίζονταν να προελάσουν στη δυτική Ευρώπη σε περίπτωση πολέμου. Το εγχείρημα θα συνδύαζε αισθητήρες μακράς εμβέλειας και βομβαρδιστικά φορτωμένα με «έξυπνα» όπλα σχεδιασμένα για καταστροφή τεθωρακισμένων, πλοίων και άλλων εχθρικών οπλικών συστημάτων.
Η σοβιετική αριθμητική υπεροχή θα σήμαινε επέλαση μεγάλων τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων σχηματισμών στη δυτική Ευρώπη και η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων για την αντιμετώπισή τους εγκυμονούσε τον κίνδυνο κλιμάκωσης σε γενικευμένο πυρηνικό πόλεμο. Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν το πρόγραμμα Assault Breaker, που θα συνδύαζε αισθητήρες (ειδικά το αεροσκάφος E-8C JSTARS) με «έξυπνα» όπλα μακράς εμβέλειας, για την καταστροφή εχθρικών τεθωρακισμένων. Το σκεπτικό ήταν πως, καθώς οι χερσαίες δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα συγκρούονταν με τις σοβιετικές εμπροσθοφυλακές, το Assault Breaker θα στόχευε τις δυνάμεις που ακολουθούσαν, προκαλώντας φθορά πριν φτάσουν στην πρώτη γραμμή.
Σύμφωνα με το Aviation Week & Space Technology, η ιδέα πίσω από το Assault Breaker επιστρέφει, καθώς οι ΗΠΑ ανησυχούν για τις δυνατότητες χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα για αιφνιδιαστικές μεγάλες επιθέσεις εναντίον αμερικανικών βάσεων, που βρίσκονται κοντά τους. Το Assault Breaker θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σύστημα ταχείας αντίδρασης, κερδίζοντας χρόνο για αποστολή ενισχύσεων από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.
Το Assault Breaker II θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί πχ σε περίπτωση ρωσικής εισβολής στις χώρες της Βαλτικής, επιχείρηση που θα συνοδευόταν από πλήγματα κατά αμερικανικών βάσεων στην περιοχή, αποτρέποντας μια άμεση αντίδραση. Ως εκ τούτου, βομβαρδιστικά B-52 θα απογειώνονταν και, καθοδηγούμενα από αεροσκάφη JSTARS, που θα είχαν εντοπίσει δυνάμεις ρωσικών τεθωρακισμένων, θα εξαπέλυαν 20 πυραύλους το καθένα από μεγάλη απόσταση. Ο κάθε πύραυλος, πλησιάζοντας τον στόχο, θα απελευθέρωνε 40 «έξυπνα» μικρότερα βλήματα, που θα άρχιζαν να «κυνηγούν» μόνα τους τεθωρακισμένα, πλήττοντάς τα στο πάνω μέρος, όπου η θωράκιση είναι πιο ελαφριά. Το αποτέλεσμα θα ήταν ένα συντριπτικό πλήγμα εναντίον των τεθωρακισμένων «αιχμών δόρατος» μιας τέτοιας εισβολής, καθυστερώντας τη σημαντικά. Σε αντίστοιχο σενάριο χρήσης κατά των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων, τέτοια όπλα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον βάσεων και πλοίων στο θέατρο της Ασίας-Ειρηνικού, αχρηστεύοντάς τα.
Γενικότερα, το Assault Breaker II φαίνεται να προορίζεται ως μέσο αποτροπής, αποθαρρύνοντας πιθανούς αντιπάλους από το να εξαπολύσουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις κατά αμερικανικών δυνάμεων και των συμμάχων τους, καθώς, ακόμα και αν ήταν επιτυχείς, μια αντεπίθεση με τέτοια όπλα θα εμπόδιζε την αξιοποίησή τους, επιτρέποντας έτσι την αποστολή αμερικανικών ενισχύσεων.
Οι αμερικανικές δυνάμεις θα μπορούσαν να αποκτήσουν το Assault Breaker II μέσα σε διάστημα περίπου 10 ετών ή και λιγότερο, εκτιμά το Πεντάγωνο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της απαιτούμενης τεχνολογίας έχει ήδη «ωριμάσει» και είναι σε χρήση εδώ και χρόνια.
