Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 74 ετών, ο Δημήτρης Σιούφας, ιστορικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Δημήτρης Σιούφας, ο οποίος μεταξύ άλλων είχε διατελέσει υπουργός και πρόεδρος της Βουλής, ήταν παντρεμένος με την Καίτη Αναγνωστάκη και αφήνει πίσω του τρία παδιά.
«Η είδηση του θανάτου του μας γεμίζει όλους με θλίψη και ιδιαίτερα όσους είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να συνεργαστούμε μαζί του», ανέφερε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, βαθύτατη θλίψη εξέφρασε ο πρώην πρόεδρος του κόμματος, Κώστας Καραμανλής, ενώ συλλυπητήρια μηνύματα απηύθυνε η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία του τόπου.
Ο Δημήτρης Σιούφας γεννήθηκε στις 15/8/1944 στον Ελληνόπυργο του νομού Καρδίτσας.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, Νομικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).
Το διάστημα 1962-1964 εργάστηκε στο υπουργείο Εμπορίου και την περίοδο 1969-1972 ήταν διευθυντής σπουδών σε φροντιστήριο ανώτατης εκπαίδευσης, όπου δίδαξε για τρία χρόνια Δημοσία Οικονομική και Διοικητικό Δίκαιο, ενώ παράλληλα άρχισε να εργάζεται στην Εμπορική Τράπεζα ως διοικητικός υπάλληλος στην αρχή (1969) και ως σύμβουλος για την οργάνωση της τράπεζας, του Κέντρου Μηχανογραφικών Εφαρμογών της και της διοίκησης προσωπικού μέχρι το 1976.
Το 1974 άρχισε να ασκεί τη δικηγορία και μέχρι το 1975 χρημάτισε νομικός σύμβουλος των Ναυπηγείων Ελευσίνας.
Την περίοδο 1976-1977 ήταν ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών και το διάστημα 1977-1981 γενικός διευθυντής του ΕΟΜΜΕΧ.
Είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Επιτροπής Αντιγραφειοκρατίας του υπουργείου Βιομηχανίας και Ενέργειας και από τους ιδρυτές του Ελληνικού Κέντρου Σχεδιασμού Προϊόντων.
Με την πολιτική άρχισε να ασχολείται σε νεαρή ηλικία ως μέλος της Νεολαίας της ΕΡΕ (ΕΡΕΝ), της οποίας διετέλεσε επικεφαλής στην Πάντειο και μέλος της Διοικήσεως Πειραιώς και Νήσων. Από το 1975 μέχρι το 1982 ήταν εκ των εκδοτών του περιοδικού «Νέα Πολιτική».
Το διάστημα 1979-1985 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και αντιπρόεδρος του Τομέα Ιδεολογίας της Νέας Δημοκρατίας.
Από το 1980 έως το 1981 ήταν αναπληρωτής πρόεδρος του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων.
Το 1981 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Καρδίτσας με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Τελευταία φορά εξελέγη βουλευτής Επικρατείας το 2009.
Το 1985 διετέλεσε μέλος της Επιτροπής για το Νέο Καταστατικό της ΝΔ στο Β' Συνέδριο του κόμματος.
Την περίοδο 1986-1987 διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ΝΔ.
Ήταν, επίσης, αντιπρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικής Εργασίας για θέματα Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας της ΝΔ (1985-1989).
Από τις 3 Μαΐου 1990 έως τον Αύγουστο του 1991 διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας. Ως αναπληρωτής κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, επανήλθε τον Νοέμβριο του 1993, επί προεδρίας Μιλτιάδη Έβερτ.
Στις 24 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο της Nέας Δημοκρατίας, επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Στις 22 Αυγούστου 1994, μετά τη συγχώνευση των Γραμματειών του κόμματος, τοποθετήθηκε γραμματέας της Γραμματείας Ιδεολογικού, Επικοινωνίας και Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ.
Τον Οκτώβριο του 1996 εξελέγη αντιπρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Έργου (ΟΚΕ) της ΝΔ για θέματα Προεδρίας.
Το 1997 υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», ενώ ίδρυσε και το Ινστιτούτο Μελετών και Ερευνών για την Ανάπτυξη της Καρδίτσας.
Το διάστημα 1997-2001 ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΝΔ και από το 2001 μέχρι και το Μάρτιο του 2004 μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος.
Τον Απρίλιο του 2000, μετά από πρόταση του προέδρου του κόμματος Κώστα Καραμανλή, εξελέγη γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, θέση που διατήρησε μέχρι το Μάρτιο του 2004.
Στις 3 Οκτωβρίου του 2001, μετά από κλήρωση μεταξύ των παλαιοτέρων βουλευτών της ΝΔ, εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας του κόμματος.
Τον Ιούλιο του 2004 επανεξελέγη μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος και επανεξελέγη δια βοής από την Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ τον Ιούλιο του 2007.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Σε κυβερνητικές θέσεις, ήταν υφυπουργός Υγείας, Πρόνοιας & Κοινων. Ασφαλίσεων (1991-1992), υπουργός Υγείας, Πρόνοιας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1992-1993), υπουργός Ανάπτυξης (2004-2006 και 2006-2007).
Τιμήθηκε με το Παράσημο Φιλίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (2007) και τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας (2008).
ΑΜΠΕ
