Μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης (NUS) διαπίστωσε ότι όταν πρόκειται για τη λήψη χρηματοοικονομικών αποφάσεων σε κίνδυνο, οι ηλικιωμένοι θα θεωρήσουν τα οικονομικά αποτελέσματα των άλλων ως δικά τους και θα κάνουν επιλογές που θα επέλεγαν για τον εαυτό τους.
Όπως δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας καθηγητής Yu Rongjun, από το Τμήμα Ψυχολογίας της Σχολής Τεχνών και Κοινωνικών Επιστημών του NUS, «οι πολίτες στο 1/3 των χωρών σε παγκοσμίως βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις αποφάσεις των ηλικιωμένων ενηλίκων που μπορεί να είναι ηγέτες της κυβέρνησης, των επιχειρήσεων ή των κοινοτήτων. Είναι σημαντικό λοιπόν, όχι μόνο να καταλάβουμε πώς αυτοί οι ηλικιωμένοι παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους, αλλά και πώς παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό άλλων, καθώς οι αποφάσεις τους μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικά κέρδη ή απώλειες.
Στη μελέτη του NUS η οποία διεξήχθη από το 2016 και το 2017 και συμμετείχαν 191 συμμετέχοντες στη Σιγκαπούρη. Μεταξύ αυτών, 93 ήταν ηλικιωμένοι με μέσο όρο ηλικίας 70 ετών, ενώ 98 ήταν νεαροί ενήλικες κατά μέσο όρο 23 ετών. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό “Psychology and Aging».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι πρέπει συχνά να κάνουν οικονομικές επιλογές για τον εαυτό τους, και μερικές φορές, για λογαριασμό άλλων. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι νέοι ενήλικες αναλαμβάνουν περισσότερους κινδύνους όταν λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις για άλλους. Ωστόσο, υπάρχει έλλειψη κατανόησης σχετικά με τη συμπεριφορά λήψης αποφάσεων των ηλικιωμένων.
Για την αντιμετώπιση αυτού του κενού γνώσης, ο Επίκουρος Καθηγητής Yu Rongjun και η ομάδα του διενήργησαν μελέτες για να συγκρίνουν τον τρόπο με τον οποίο οι νέοι ενήλικες και οι ηλικιωμένοι λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους άλλους.
Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ολοκληρώσουν μια σειρά μηχανογραφικών δοκιμασιών λήψης αποφάσεων στις οποίες αξιολογήθηκαν με βάση τις επιλογές που έκαναν κάτω από αβέβαιες συνθήκες. Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε την υπολογιστική μοντελοποίηση για να αναλύσει δύο πτυχές της οικονομικής λήψης αποφάσεων των συμμετεχόντων.
Την απροσδόκητη απώλεια, η οποία είναι μια τάση να βαρύνουμε τις πιθανές απώλειες πιο έντονα από τα δυνητικά κέρδη και την ασυμμετρία κινδύνου-αποστροφής, η οποία εξετάζει την τάση να αποφεύγεται ο κίνδυνος για πιθανά κέρδη και την αναζήτηση κινδύνων για ενδεχόμενες απώλειες.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι όταν οι νεώτεροι ενήλικες λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις για λογαριασμό άλλων, αναλαμβάνουν περισσότερους κινδύνους ακόμη και όταν οι αποφάσεις θέτουν το άτομο που ενεργούν σε μειονεκτική θέση. Τα αποτελέσματα για τους ηλικιωμένους δείχνουν ότι, κάνουν παρόμοιες επιλογές για τον εαυτό τους και όταν ενεργούν για τους άλλους. Ως εκ τούτου, τα ευρήματα δείχνουν ότι οι ηλικιωμένοι ενήλικοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την ευημερία των άλλων από ότι για τον εαυτό τους.
Τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης, ότι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων διαφορετικών ηλικιακών ομάδων έχουν διαφορετικούς κινητήριους στόχους. Οι νέοι ενήλικες μπορεί να αντιμετωπίζουν τα οικονομικά των άλλων διαφορετικά από τα δικά τους, ίσως και ως λιγότερο σημαντικά. Από την άλλη πλευρά, η παλαιότερη γενιά μπορεί να ενδιαφέρεται περισσότερο για την κοινωνική αρμονία και τη συναισθηματική εμπειρία και να έχει λιγότερη έμφαση στα υλικά κέρδη.
Για να εμβαθύνουν την κατανόησή τους στη διαδικασία λήψης οικονομικών αποφάσεων ατόμων από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, καθηγητής και η ομάδα του θα πραγματοποιήσουν μελέτες νευροαπεικόνισης για να εξετάσουν την υποκείμενη νευρική βάση των παρατηρήσεών τους.
Πηγή: https://news.nus.edu.sg/press-releases/welfare-in-financial-decision-making
