Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
H χαρτογράφηση των επιχειρήσεων στην Ευρώπη παρακολουθεί συνήθως τη χαρτογράφηση των τραπεζών, ασχέτως αν στα χρόνια της κρίσης οι ευρωπαϊκές τράπεζες δείχνουν να κινούνται σε αχαρτογράφητα νερά. Πάντως, ο SSM υπό την προηγούμενη ηγεσία του εξακολουθεί να οραματίζεται με συγκεκριμένο τρόπο το τραπεζικό σύστημα στη γηραιά ήπειρο, εξ ου και οι αποφάσεις που λαμβάνει. Να ενισχύσουν το εύρος των υπηρεσιών που προσφέρουν στις επιχειρήσεις και να κάνουν περισσότερα έναντι των ομολόγων τους στις ΗΠΑ και την Ασία, κάλεσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες η αποχωρούσα επικεφαλής του Οργανισμού Ντανιέλ Νουί. Μέσα από τους Financial Times και απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το αν η Ευρώπη χρειάζεται μεγαλύτερες τράπεζες απέναντι στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ ή της Ασίας, η κυρία Νουί μίλησε για ένα διαφοροποιημένο τραπεζικό σύστημα, με μεγάλες και μικρές τράπεζες.
Έτσι, η κυρία Νουί διέβλεψε την ύπαρξη ενός ή δύο πρωταθλητών στον ευρωπαϊκό κλάδο.
Ένα ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι με ποιον τρόπο θα αντέξουν οι μικρότερες τράπεζες όταν τα κόστη της λειτουργίας τους στο πλαίσιο μιας ομογενοποίησης των ευρωπαϊκών κανόνων είναι εξαιρετικά υψηλά έναντι πιστωτικών γιγάντων που λειτουργούν είτε στην Ευρώπη είτε στην Ασία είτε στις ΗΠΑ…
Άλλωστε αυτή η διαφοροποίηση στην Ευρώπη δίδει και άλλα χρήσιμα και συχνά διδακτικά στοιχεία για τον τρόπο που τελικώς χρηματοδοτούνται οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Οι γερμανικές επιχειρήσεις -ασχέτως μεγέθους- έχουν πολλαπλάσιες ευκαιρίες έναντι των ιταλικών σε ό,τι αφορά την πρόσβασή τους σε φθηνά κεφάλαια, πολλώ δε μάλλον έναντι των κυπριακών ή των ελληνικών, αφού το επιτοκιακό χάσμα δεν δείχνει να μπορεί να γεφυρωθεί στο ορατό επιχειρηματικό μέλλον.
Με αυτά και με εκείνα, ο ανταγωνισμός αποτελεί λήμμα διαφορετικά εξηγήσιμο σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα και πάντως σαφώς με διαφορετική σημασία στην Ευρώπη του Βορρά και σε εκείνη του Νότου.
Η αλλαγή στην Ευρώπη, αν έρθει, θα έρθει μέσα από τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος και τις ευκαιρίες που αυτό θα προάγει όχι μόνο για τους επιχειρηματικά ισχυρούς, αλλά και για εκείνους που έχουν προοπτικές να ισχυροποιηθούν.
Και αν οι τράπεζες στην Ευρώπη δεν βρουν την ισορροπία τους σύντομα -όσο πιο σύντομα γίνεται-, ξαφνικά θα παρακαμφθούν από παράλληλα συστήματα που όση προσπάθεια και αν καταβάλουν οι ευρωπαϊκές αρχές πολύ δύσκολα θα αποκτήσουν την πειστική εποπτεία τους.
