Με αφορμή κάποιες παλαιότερες μελέτες οι οποίες ανέφεραν ότι οι πάσχοντες από διαβήτη πιθανόν να παρουσιάσουν μυοσκελετικούς πόνους ωστόσο, δεν είναι σαφές εάν αυτή η αύξηση οφείλεται σε αυξημένο κίνδυνο χρόνιων παθήσεων των οστών και των αρθρώσεων η επιστημονική ομάδας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Nordsjaellands στο Hillerød της Δανίας ξεκίνησε μία νεότερη έρευνα προκειμένου να διευκρινίσει αν όντως ευσταθούν τα ευρήματα αυτά ή όχι.
Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν δεδομένα 109.218 ατόμων ηλικίας 40 ετών και άνω οι περισσότεροι άνδρες με υψηλότερο δείκτη μάζας σώματος, όπου διαπίστωσαν ότι το 8,5% είχε διαβήτη και παρατήρησαν και ότι ήταν πολύ πιθανό να πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα και οστεοπόρωση.
Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη (European Association for the Study of Diabetes), το οποίο διεξήχθη στο Βερολίνο, έδειξαν ότι τα άτομα με διαβήτη είχαν 33% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν οστεοαρθρίτιδα, 70% ρευματοειδή αρθρίτιδα και 29% οστεοπόρωση.
Οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι η ιδιαίτερα έντονη σχέση μεταξύ της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και του διαβήτη μπορεί να οφείλεται στην παρουσία χρόνιας φλεγμονής και στις δύο παθήσεις ή να οφείλεται στο ότι τα φάρμακα (στεροειδή) που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2.
Μια άλλη πιθανή αιτία είναι η αδυναμία των ανθρώπων που υποφέρουν απ’ αυτές τις παθήσεις των αρθρώσεων να ασκηθούν λόγω του πόνου που βιώνουν, υπονομεύοντας έτσι την υγεία τους και την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη. Εξάλλου, όπως παρατήρησαν, όσοι διαβητικοί ασκούνταν πιο εντατικά είχαν μειωμένο κίνδυνο πόνου στην πλάτη, στους ώμους και στον αυχένα.
Όπως μας εξηγεί ο Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών ορθοπαιδικός χειρουργός εξειδικευμένος στις αρθροπλαστικές ισχίου και γόνατος Αθανάσιος Τσουτσάνης αναφορικά με τις ασθένειες αυτές, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο διαβήτης τύπου 2 επηρεάζει διάφορα όργανα του σώματος ενώ, η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορούν να προκαλέσουν οίδημα, πόνο, δυσκαμψία και μειωμένο εύρος κίνησης, συμπτώματα που διαφέρουν σε ένταση και δεν είναι μόνιμα, αλλά υπόκεινται σε περιόδους ύφεσης και έξαρσης. Η δε οστεοπόρωση μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε οστό, κυρίως επιφέρει κατάγματα στο ισχίο, στη σπονδυλική στήλη και στον καρπό και οι ασθενείς πιθανότατα χρειάζονται χειρουργική επέμβαση για την αποκατάστασή τους. Και τέλος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που επίσης προκαλεί βλάβη στις αρθρώσεις, συνήθως αμφοτερόπλευρα.
