To βράδυ της Πέμπτης, το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA έλαβε τις τελευταίες του εντολές, οι οποίες ήταν η διακοπή επικοινωνιών με τη Γη.
Η εντολή της τελικής «καληνύχτας» σηματοδότησε την οριστική απόσυρση του σκάφους, η διαδικασία της οποίας είχε αρχίσει στις 30 Οκτωβρίου, με την ανακοίνωση της NASA ότι το σκάφος είχε ξεμείνει από καύσιμα και δεν ήταν άλλο σε θέση να πραγματοποιεί επιστημονικές εργασίες.
Κατά σύμπτωση, ο «αποχαιρετισμός» του Kepler συνέπεσε με την επέτειο του θανάτου του συνονόματού του, Γερμανού αστρονόμου Γιοχάνες Κέπλερ, ο οποίος ανακάλυψε τους κανόνες της κίνησης των πλανητών και πέθανε 388 χρόνια πριν, στις 15 Νοεμβρίου 1630.
Οι τελικές εντολές απεστάλησαν μέσω του Deep Space Network της NASA από το κέντρο επιχειρήσεων του Kepler στο Laboratory for Atmospheric and Space Physics (LASP) στο University of Colorado in Boulder. Το LASP διαχειριζόταν το σκάφος εκ μέρους της NASA και της Ball Aerospace&Technologies Corporation.
Η ομάδα του Kepler απενεργοποίησε τα safety modes που θα ενεργοποιούσαν ξανά τα συστήματα του διαστημοπλοίου και διέκοψε τις επικοινωνίες, κλείνοντας τους μεταδότες. Καθώς το σκάφος περιστρέφεται αργά, η ομάδα έπρεπε να συγχρονίσει προσεκτικά τις εντολές, έτσι ώστε να φτάσουν σε αυτό σε φάσεις όπου ήταν δυνατή η καλή επικοινωνία. Η ομάδα θα συνεχίσει να παρακολουθεί το σκάφος, ώστε να επιβεβαιωθεί πως οι εντολές που δόθηκαν ήταν επιτυχείς.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο τώρα κινείται σε τροχιά ασφαλείας γύρω από τον Ήλιο, σε απόσταση 151 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη.
Το Kepler αφήνει πίσω του μια βαριά κληρονομιά 2.600 ανακαλύψεων πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, πολλοί εκ των οποίων θεωρείται πως θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Πραγματικά άλλαξε τα δεδομένα ως προς τις γνώσεις που έχουμε σήμερα για τους πλανήτες που υπάρχουν στον γαλαξία μας: Η πιο πρόσφατη ανάλυση των ανακαλύψεών του κατέληξε στο συμπέρασμα πως 20%-50% των άστρων που είναι ορατά στον νυχτερινό ουρανό είναι πιθανόν να έχουν μικρούς, πιθανώς βραχώδεις πλανήτες παρόμοιου μεγέθους με τη Γη, οι οποίοι βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη των άστρων τους. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται σε αποστάσεις από τα άστρα όπου είναι δυνατή η συσσώρευση νερού σε υγρή μορφή, ζωτικής σημασίας «συστατικό» για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε.
Το Kepler εκτοξεύτηκε στις 6 Μαρτίου 2009, συνδυάζοντας τεχνολογίες αιχμής για τη μέτρηση της φωτεινότητας των άστρων με τη μεγαλύτερη ψηφιακή κάμερα που είχε ως τότε χρησιμοποιηθεί για παρατηρήσεις στο διάστημα. Έχοντας αρχικά τοποθετηθεί σε θέση που του επέτρεπε να παρατηρεί συνεχώς 150.000 άστρα σε έναν τομέα του ουρανού, στον αστερισμό του Κύκνου, το Kepler πραγματοποίησε την πρώτη τοπογράφηση πλανητών στον γαλαξία μας κι έγινε η πρώτη αποστολή εντοπισμού πλανητών μεγέθους αντίστοιχου της Γης, στις κατοικήσιμες ζώνες των άστρων τους.
Τα στοιχεία του Kepler εκτιμάται πως θα απασχολούν τους επιστήμονες για μια δεκαετία ακόμα.
