Όλο και περισσότεροι νέοι Τούρκοι που διαφωνούν με την πολιτική Ερντογάν περνούν τον Έβρο για να βρουν καταφύγιο στην Ελλάδα. Όπως δηλώνουν στο Γερμανικό Ραδιόφωνο αισθάνονται σαν στη χώρα τους, φιλικά με τους Έλληνες.
Παιδικά γέλια στο διάδρομο ξενοδοχείου στη Θεσσαλονίκη. Είναι παιδιά 10 τουρκικών οικογενειών που βρήκαν εδώ νέα στέγη και μια νέα πατρίδα. Την ίδια τύχη αναζήτησε και η Σουμεγιέ. Πριν από μήνες κατέφυγε στην πόλη. Είναι κόρη ενός 75χρονου Τούρκου που χωρίς ιδιαίτερο λόγο κλείστηκε στη φυλακή με την υποψία τρομοκρατικής δράσης.
«Θα καταλήξεις στη φυλακή»
«Κάθισε οκτώ μήνες φυλακισμένος» διηγείται, «δεν μπορείτε να φανταστείτε τις συνθήκες, φρίκη, ο ένας πάνω στον άλλο, χωρίς κρεβάτι για όλους, δάσκαλοι, καθηγητές διδάκτορες». Η Σουμεγιέ δείχνει κάπως ανακουφισμένη. Είναι χαρούμενη που δεν είναι μόνη στη Θεσσαλονίκη. Όπως και εκείνη εκατοντάδες άλλοι Τούρκοι πέρασαν τον Έβρο για να έρθουν στην Ελλάδα. Όπως η Τούμπα Γκούβεν. Φοβήθηκε ότι θα είχε την ίδια τύχη στην Τουρκία, όπως πολλοί φίλοι της που για ένα επικριτικό μέιλ μπήκαν μέσα. «Είναι αδύνατον πλέον, να επικρίνεις την κυβέρνηση», λέει. «Εάν γράψεις κάτι στο twitter, το βέβαιο είναι ότι θα καταλήξεις στη φυλακή». Επίσημοι αριθμοί για το πόσοι Τούρκοι μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκίαβρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν.
«Στα μάτια του Τούρκου προέδρου είναι εχθροί του κράτους, προδότες», λέει η Γκούβεν, «συμπάσχω με τους ανθρώπους στην Τουρκία, αλλά δεν μπορώ να αντέξω άλλο αυτό το καθεστώς. Δεν έχω κάτι με τη χώρα μου, την Τουρκία, αλλά έχω άλλο τρόπο σκέψης κι αυτό δεν ταιριάζει στο καθεστώς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαι τρομοκράτης, δεν κάνω κάτι το παράνομο εναντίον της χώρας μου και τους συμπατριώτες μου». Η φυγή προς την Ελλάδα κοστίζει για πολλούς Τούρκους γύρω στα 6.000 ευρώ. Οι διακινητές γίνονται πάμπλουτοι. Αλλά οι λόγοι που οι περισσότεροι επιλέγουν να στήσουν μια νέα ζωή στην Ελλάδα είναι προφανείς. Είναι κοντά στην πατρίδα τους, πάντα μπορούν να γυρίσουν σε περίπτωση που οι συνθήκες αλλάξουν.
«Με όπλα κομπιούτερ και τηλέφωνο»
«Γιατί ήρθα στην Ελλάδα; Γιατί εδώ μοιάζει με την Τουρκία μόνο που η χώρα είναι δημοκρατία. Μας χωρίζει μόνο ένα σύνορο», λέει η Μπεριβάν Αϊντίν. Η περίπτωσή της είναι διαφορετική. Δεν αναζήτησε καταφύγιο στην Ελλάδα. Εργάζεται για την αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Cumhurriyet και ταξιδεύει πολύ συχνά από την Κωνσταντινούπολη προς την Ελλάδα. Δεν είναι μυστικό ότι η δουλειά της έχει δυσκολέψει, γιατί ενισχύθηκε το στρατόπεδο των οπαδών του Ερντογάν στην εφημερίδα. Γι αυτό και αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να μένει περισσότερο καιρό στην Ελλάδα.
«Μαθαίνω ελληνικά τα τελευταία έξι με εφτά χρόνια, είναι φοβερό πόσο μοιάζουν οι γλώσσες. Ο τρόπος συναναστροφής με τους ανθρώπους και σκέψης είναι σχεδόν ο ίδιος. Το ίδιο με τη μουσική και το φαγητό. Και αν το πάρετε από ιστορικής πλευράς υπάρχουν πολλά και στην πολιτική που μας ενώνουν ακόμη και ο αγώνας για δημοκρατία. Εάν αφήσουμε εκτός της σημερινή μας κυβέρνηση, οι δύο λαοί δεν έχουν καμιά δυσκολία μεταξύ τους, μόνο η πολιτική έχει δυσκολίες». Όπως η Μπεριβάν Αϊντίν υπάρχουν πολλοί άλλοι νέοι Τούρκοι που είναι έτοιμοι να γυρίσουν τα νώτα στη χώρα τους. Έχοντας στις αποσκευές τους τα όπλα που ο πρόεδρος Ερντογάν φοβάται περισσότερο, ένα φορητό υπολογιστή και ένα τηλέφωνο. Από την Ελλάδα θέλουν να περιγράφουν διαδικτυακά όλο και περισσότεροι αρθρογράφοι αυτό που δεν μπορούν να αντέξουν άλλο στην πατρίδα τους: την Τουρκία.
