Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Το μεγάλο παράπονο των χωρών του Νότου ήταν ανέκαθεν ότι δεν εισακούγονταν στα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών, ειδικά στα χρόνια της κρίσης. Και επιθυμούσαν να έχουν ισχυρότερη φωνή. Οι χώρες του Νότου θα πρέπει να προσέχουν τι εύχονται.
Ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, Ματέο Σαλβίνι, έχει βάλει πλώρη για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι εθνικιστές της Ευρώπης θέλουν από τον Σαλβίνι να διαδεχθεί τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στο «τιμόνι» της Κομισιόν. Ο επικεφαλής της Λέγκα είχε τους τελευταίους μήνες συναντήσεις και με άλλους ευρωσκεπτικιστές της Ευρώπης, όπως ο Όρμπαν της Ουγγαρίας και η Λεπέν της Γαλλίας, εν όψει των ευρωεκλογών του Μαΐου. Η νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για την επιλογή των προσώπων της επόμενης Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατά τη λήξη της θητείας Γιούνκερ, τον Οκτώβριο του 2019. «Είναι αλήθεια, αρκετοί φίλοι στις ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να με προτείνουν», δήλωσε ο 45χρονος Σαλβίνι σε συνέντευξή του στη «La Repubblica». «Είναι τιμητικό που με βλέπουν ως σημείο αναφοράς για την υπεράσπιση των πολιτών, ακόμη και εκτός Ιταλίας».
Από τη μία οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις συσπειρώνονται στο πρόσωπο του Ιταλού Σαλβίνι, από την άλλη ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, που προσπαθεί να δημιουργήσει κοινό μέτωπο των mainstream πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης, προς υπεράσπιση των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών. Από τότε που ανέλαβε καθήκοντα στην κυβέρνηση συνασπισμού, ο Σαλβίνι έχει αψηφήσει τους δημοσιονομικούς κανόνες των Βρυξελλών και προκαλεί με τη στάση του στο μεταναστευτικό. Ο Μακρόν προειδοποιεί ότι η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με δύσκολους καιρούς και ότι πρέπει να ηττηθούν οι εξτρεμιστές. Ο Σαλβίνι υποστηρίζει ότι η πολιτική ελίτ δεν κατάφερε να προασπισθεί τα συμφέροντα των ψηφοφόρων και ότι η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα κατεύθυνση. Σε αυτό δεν έχει άδικο. Η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο καμπής και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει απειλούν τη συνοχή της. Παλαιές και νέες δυνάμεις συμφωνούν σε ένα πράγμα: Πρέπει να γίνουν αλλαγές. Μόνο που διαφωνούν ως προς την κατεύθυνση αυτών των αλλαγών.
Ο Σαλβίνι έχει δίκιο όταν εγείρει ζήτημα υπαρξιακής κρίσης της Ευρώπης. Έχει δίκιο όταν καλεί τον Γιούνκερ και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να δουν κατάματα την πραγματικότητα. Αντί όμως να προτείνει ουσιαστικές λύσεις σε προβλήματα όπως το μη βιώσιμο ιταλικό χρέος ή οι εισροές μεταναστών που δοκιμάζουν τις αντοχές των ευρωπαϊκών χωρών, ρίχνει το «μπαλάκι» στους άλλους, διχάζοντας και παραπλανώντας την κοινή γνώμη. Ο ίδιος δεν έχει αποφασίσει εάν τελικά θα διεκδικήσει το «τιμόνι» της Κομισιόν. Εάν οι λαϊκιστές καταλάβουν και το «οχυρό» των Βρυξελλών, η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.
