Σύμφωνα με στοιχεία των ερευνητών του πανεπιστημίου στο Σαν Φρανσίσκο, ένας μέσος δρομέας παθαίνει τουλάχιστον 1 τραυματισμό ανά 100 ώρες τρεξίματος. Ωστόσο μόνο το 50% αυτών των τραυματισμών είναι καινούργιοι, όπως λένε οι ερευνητές, καθώς οι υπόλοιποι αφορούν υποτροπές παλαιότερων τραυμάτων.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η συχνότητα των τραυματισμών πλησιάζει το 18% στους νέους δρομείς, ενώ είναι σχεδόν 7,5% σε όσους τρέχουν για λόγους ψυχαγωγίας. Επιπλέον, πάνω από 6 στους 10 δρομείς υφίστανται κάποιο μικρό ή μεγάλο τραυματισμό τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, με τους νέους δρομείς να έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να τραυματισθούν από τους δρομείς που τρέχουν πολλά χρόνια.
Αναφερόμενος στη μελέτη αυτή, ο φυσικοθεραπευτής-χειροθεραπευτής Γιώργος Κακαβάς επισημαίνει ότι οι τραυματισμοί των δρομέων συνήθως σχετίζονται με συγκεκριμένες αιτίες: τον κακό προγραμματισμό της προπόνησης, την ελλιπή προθέρμανση, την υπερβολική προσπάθεια ή/και την κακή φυσική κατάσταση.
Οι 5 πιο συχνοί τραυματισμοί όπως λέει είναι:
1. Γόνατο του δρομέα (runner’s knee)
2. Σύνδρομο τριβής λαγονοκνημιαίας ταινίας (IT band syndrome)
3. Πόνος στον αχίλλειο τένοντα (τενοντίτιδα του αχιλλείου)
4. Πελματιαία απονευρωσίτιδα (plantar fasciitis)
5. Κατάγματα κόπωσης (stress fractures)
Σε κάθε περίπτωση, η αποκατάσταση έπειτα από τραυματισμό που θα γίνει κατά τη διάρκεια του τρεξίματος, χρειάζεται επιμονή και υπομονή για να είναι σωστή. Για παράδειγμα σε ένα κάταγμα η θεραπεία εξαρτάται από τη θέση και τη σοβαρότητα του.
Ενώ, για να αποφευχθεί η υποτροπή ενός τραυματισμού θα χρειαστούν κάποια μέτρα πρόληψης όπως είναι, νέα παπούτσια τρεξίματος, μείωση στον αριθμό των χιλιομέτρων ή/και ασκήσεις ενίσχυσης των τετρακέφαλων μηριαίων μυών.
