Μια επαναστατική τεχνολογία που μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τις δυνατότητες τηλεπικοινωνιών μεταξύ υποβρυχίων και αεροσκαφών ανέπτυξαν ερευνητές του ΜΙΤ.
Οι υποβρύχιοι αισθητήρες δεν μπορούν να διαμοιράζονται πληροφορίες με αυτούς που βρίσκονται στην ξηρά, καθώς χρησιμοποιούν διαφορετικών τύπων ασύρματα σήματα, προσαρμοσμένα για τις συνθήκες των μέσων στα οποία κινούνται. Τα ραδιοσήματα που ταξιδεύουν στον αέρα χάνονται πολύ γρήγορα στο νερό, ενώ τα ακουστικά σήματα (σόναρ) που αποστέλλουν οι υποβρύχιες συσκευές αντίστοιχα δεν μπορούν να περάσουν στον αέρα.
Όπως αναφέρει το ΜΙΤ News, ερευνητές του MIT Media Lab σχεδίασαν ένα σύστημα το οποίο λύνει το πρόβλημα με καινοτόμο τρόπο: Ένας υποβρύχιος πομπός κατευθύνει ένα σήμα σόναρ προς την επιφάνεια, προκαλώντας μικροσκοπικές δονήσεις, που αντιστοιχούν σε 1 και 0. Στην επιφάνεια, ένας υπερευαίσθητος δέκτης «διαβάζει» αυτές τις διαταραχές, αποκωδικοποιώντας το σήμα σόναρ.
«Η ιδέα μας είναι να μετατρέψουμε το εμπόδιο σε ένα μέσο για να επικοινωνούμε» λέει σχετικά ο Φαντέλ Αντίμπ, επίκουρος καθηγητής στο Media Lab, ο οποίος ηγείται της έρευνας και συνέγραψε το paper με τον φοιτητή του, Φρανσέσκο Τονολίνι.
Το σύστημα ΤARF (translational acoustic-RF communication) είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, όπως διευκρινίζει ο ίδιος, ωστόσο αποτελεί ορόσημο, καθώς «ξεκλειδώνει» νέες δυνατότητες στις επικοινωνίες αέρος- νερού. Χρησιμοποιώντας το σύστημα αυτό, τα υποβρύχια δεν θα χρειάζεται να αναδύονται για να επικοινωνούν με αεροσκάφη, αποκαλύπτοντας τη θέση τους, ενώ υποβρύχια drones που παρακολουθούν τη θαλάσσια ζωή δεν θα πρέπει να αναδύονται συνέχεια από βαθιές καταδύσεις για να αποστέλλουν δεδομένα στους ερευνητές. Ακόμη, άλλη μια πολλά υποσχόμενη εφαρμογή είναι η χρήση της τεχνολογίας αυτής σε αναζητήσεις για αεροσκάφη που έχουν χαθεί πάνω από τη θάλασσα. «Φάροι ακουστικής μετάδοσης θα μπορούσαν να τοποθετηθούν, πχ, σε μαύρα κουτιά αεροσκαφών» λέει ο Αντίμπ. «Αν μεταδίδει ένα σήμα κάθε τόσο, θα είσαι σε θέση να χρησιμοποιήσεις το σύστημα για να πιάσει το σήμα αυτό».
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν 500 δοκιμές σε μια δεξαμενή νερού και σε δύο διαφορετικές πισίνες στο campus του ΜΙΤ. Το σύστημα παρουσίαζε καλές επιδόσεις υπό συνθήκες κυμάτων ύψους μέχρι και 16 εκατοστών- οπότε ο επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να το κάνουν ικανό να λειτουργεί σε πιο «δύσκολα» νερά».
