Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Υπό τις επευφημίες κομματικού ακροατηρίου στη Δυτική Βιρτζίνια, ο Ντόναλντ Τραμπ διεμήνυε το βράδυ της Τρίτης: «Θα επιβάλουμε δασμούς 25% στις εισαγωγές όλων των αυτοκινήτων από την Ευρώπη». O ενθουσιασμός για τη νέα του κίνηση στο εμπορικό πεδίο, έκδηλος. Την ίδια ώρα ο πρώην προσωπικός δικηγόρος του, Μάικλ Κόεν, ομολογούσε την ενοχή του για αδικήματα, τα οποία όπως είπε διέπραξε κατ’ εντολή του τότε υποψηφίου ακόμη προέδρου. Και ένας άλλος στενός συνεργάτης του, ο «καλός άνθρωπος» και «θύμα στο κυνήγι μαγισσών», όπως τον έχει χαρακτηρίσει, Πολ Μάναφορτ, πρώην επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας, κρινόταν ένοχος για οκτώ κατηγορίες φορολογικής και τραπεζικής απάτης.
Είναι άραγε σύμπτωση το γεγονός πως αμέσως μόλις έσκασαν οι δικαστικές «βόμβες», ο πρόεδρος έβγαλε το «μπαζούκας» κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι οι εξελίξεις δεν συνδέονται - αν ο υπουργός Εμπορίου, Γουίλμπουρ Ρος, δεν δήλωνε μόλις λίγες ώρες νωρίτερα ότι οι δασμοί θα μπουν πιθανότατα για λίγο ακόμη στον πάγο με στόχο μια διεθνή συμφωνία με τους εξαγωγείς αυτοκινήτων.
Για τη Γερμανία, τη Γαλλία και συνολικά την Ένωση, η εξαγγελία Τραμπ συνιστά απότομη κλιμάκωση της αντιπαράθεσης, σε μία περίοδο που όλοι ήλπιζαν σε συμβιβασμό. Αυτός δεν εξυπηρετεί τις πολιτικές επιδιώξεις του.
Με την οσμή των σκανδάλων να δημιουργεί αποπνικτική ατμόσφαιρα λίγο πριν από τις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου, ο πρόεδρος πρέπει να αναζητήσει αλλού «οξυγόνο». Η επίδειξη ισχύος απέναντι στην Τουρκία, με αφορμή την κράτηση του πάστορα, συγκινεί τους Ευαγγελικούς, αλλά έως εκεί. Και οι κυρώσεις σε Ιράν και Ρωσία στηρίζουν το προφίλ του αποφασιστικού ηγέτη.
Αυτό που πρωτίστως υποσχέθηκε, ωστόσο, ο Τραμπ και τον οδήγησε στο Λευκό Οίκο είναι να προστατεύσει τα αμερικανικά προϊόντα και τις θέσεις εργασίας, από τους «εισβολείς», δηλαδή τις δυνάμεις των μεγάλων εμπορικών πλεονασμάτων, όπως είναι η Κίνα και η Γερμανία.
Το χαρτί του «Η Αμερική πρώτα» πουλάει ακόμη και ο εμπορικός πόλεμος μπορεί να εξελιχθεί σε πολύτιμο εργαλείο πολιτικού κέρδους, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα στοιχίσει στην οικονομία. Ή τουλάχιστον αυτό ελπίζει ο ίδιος.
Γιατί αλλιώς κινδυνεύει στις επόμενες προεκλογικές ομιλίες να ακούει το σύνθημα που κυριάρχησε στην εκστρατεία του 2016, ελαφρώς διαφοροποιημένο. «Κλείστε την μέσα» φώναζαν τότε οι οπαδοί του για την αντίπαλό του Χίλαρι Κλίντον, απέναντι στην οποία διεκδικούσε το «ηθικό πλεονέκτημα». Πόσα αλλάζουν, όμως, σε δύο χρόνια...
