Καρτερική, με μία παροιμιώδη καλοσύνη και ευγένεια. Η μητέρα του 11χρονου Αλεξ Μεσχισβίλι, Νατέλα, που από το Φεβρουάριο του 2006 ζει στο σκοτάδι της άγνοιας και των αμφιβολιών για την τύχη του παιδιού της.

Δεν κραυγάζει, δεν αναθεματίζει, δεν ολολύζει, δεν αντιδρά σπασμωδικά στη φρίκη, δεν παραδέρνει στον οίκτο. Το μόνο που ζητά είναι ένα σημάδι, ένα εύρημα για τον Αλεξ. Να μάθει πού βρίσκεται το παιδί.

Η στάση αυτής της μάνας μάς ενοχοποιεί όλους, είπε ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Γ. Τσούκαλης. Μάς ενοχοποιεί για σημάδια που είδαμε, αλλά σκεπάσαμε κάτω από το χαλί, για μια παραβατικότητα ανηλίκων που μπορεί να ενοχλούσε αλλά γινόταν ανεκτή, για σιωπές και ψιθύρους που δεν έγιναν κραυγές.

Η μητέρα του Αλεξ προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα ψυχραιμίας και αξιοπρέπειας, να διατηρήσει ζεστή σε όλους την ανάμνηση του γιου της, εκπληρώνει το χρέος απέναντι στο παιδί της να σταθεί στα πόδια της και να παλέψει ως το τέλος.

Η Νατέλα δίνει μαθήματα εγκαρτέρησης. Εμείς αντέχουμε τέτοια μαθήματα;

K.T.