Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Στην πρόσφατη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση της Βουλής για τη συμφωνία του Eurogroup αναδύθηκε πολύ πιο καθαρά ένα νέο χαρακτηριστικό του πολιτικού τοπίου.
Το καινούργιο δεν είναι βέβαια οι ύβρεις και το ζοφερό πολιτικό κλίμα που «εντυπωσίασε» κάποιους πολιτικούς αναλυτές. Τέτοια βλέπουμε διαρκώς από το 2010 και τα ξαναζήσαμε σε πολύ μεγαλύτερη ένταση προ των εκλογών του 2015.
Εκείνο που δεν έχουμε δει τόσο έντονα στη μνημονιακή περίοδο είναι κάτι άλλο. Ότι η αντιπαράθεση πλέον αφορά δύο. Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη. ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Ένα φαβορί (Μητσοτάκης) και ένα αουτσάιντερ (Τσίπρας) σε ποδοσφαιρική γλώσσα.
Αντίθετα, οι αρχηγοί των μικρότερων πολιτικών κομμάτων μοιάζουν να φεύγουν από το γήπεδο ως αποτέλεσμα των επιλογών τους. Δείχνουν να μην έχουν κάτι άλλο να πουν. Διαπιστώθηκε, άλλωστε, με τον πιο καθαρό τρόπο όταν όλοι τους επέλεξαν να μη δευτερολογήσουν στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση αφήνοντας Τσίπρα και Μητσοτάκη να μονομαχούν, μονοπωλώντας το ενδιαφέρον.
Η Φώφη Γεννηματά, παρά τη διακηρυγμένη γραμμή των ίσων αποστάσεων, μοιάζει αδύναμη να διαφοροποιηθεί από τη Ν.Δ. Από το «εκλογές εδώ και τώρα», μέχρι το «όχι» στη Συμφωνία των Πρεσπών και την ανεξήγητα σκληρή στάση σε θέματα «νόμου και τάξης» αναμεταδίδει ουσιαστικά τον πυρήνα των θέσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι πολίτες, όμως, έχουν την τάση να επιλέγουν το πρωτότυπο.
Ο Πάνος Καμμένος, σε ακόμη πιο δύσκολη θέση, επιδίδεται σε ασκήσεις ισορροπίας για να σταθεί στις δύο βάρκες της καταψήφισης της συμφωνίας με την πΓΔΜ και της στήριξης της κυβέρνησης. Και έτσι οι ΑΝΕΛ δεν θυμίζουν σε τίποτα το κόμμα του 10,6% του Μαΐου του 2012.
Ελάχιστη η δυναμική και του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη που οι πολίτες εξέλεξαν στη Βουλή με εντολή να διεμβολίσει ένα πολιτικό σύστημα 40 ετών. Όχι για να γίνει μέρος του. Ο κ. Θεοδωράκης φαίνεται ότι πλέον το έχει συνειδητοποιήσει. Αλλά είναι μάλλον αργά…
Χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα, δίχως πολιτική φαντασία, η ΔΗ.ΣΥ. αποτυγχάνει να γίνει ο «τρίτος παίκτης» ενόσω ΑΝΕΛ και Ποτάμι βυθίζονται κάτω από το κατώφλι του 3%. Διαμορφώνουν έτσι άθελά τους τις συνθήκες για το στήσιμο του νέου δικομματισμού. Και από ό,τι φαίνεται δεν προλαβαίνουν να το ανατρέψουν μέχρι τις εκλογές.
