Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Παράξενο (κι αυτό) το θέρος, παράξενη εποχή. Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει και ο Αλωνάρης τι (άλλο) θα φέρει.
Παράξενος Ιούνιος έφυγε, αλλόκοτος Ιούλιος ήρθε. Μας θέρισε ο Θεριστής με συμφωνίες, καταγγελίες, αντιμαχίες. Στάζουμε ακόμη από τις βροχές και τις ανησυχίες. Για την οικονομία, για την ατομική και συλλογική πολλαπλή πενία, για το Σκοπιανό, για το μεταναστευτικό που χτύπησε πένθιμες καμπάνες στο γερμανικό οχυρό, ανέδειξε φυγόκεντρες δυνάμεις στο ευρωπαϊκό σκηνικό και ίσως αποδειχτεί για το ενωμένο εγχείρημα καταλυτικό. Υπάρχει παράδειγμα ιστορικό.
Όπως έγραφε προ διετίας η Αναλίσα Μερέλι στο Quartz https://qz.com /677380/ 700-years-ago-the-mismanagement-of-a-migrant-crisis-cost-rome-its-empire/, μία μεταναστευτική κρίση πυροδότησε μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην πτώση της. Η Ε.Ε. δεν είναι βέβαια αυτοκρατορία. Αντιμετωπίζει, όμως, ακόμη τις ανθρώπινες ροές με αμηχανία, δηλωτική αδυναμίας.
Εν συντομία, οι Γότθοι (γερμανικό φύλο), που εγκατέλειπαν πανικόβλητοι τα εδάφη τους μπροστά στην επέλαση των Ούννων, ήρθαν σε συμφωνία με τον αυτοκράτορα της Ρώμης να γίνουν σταδιακά Ρωμαίοι πολίτες και να προστατεύουν τη δυτική αυτοκρατορία από τις επιδρομές άλλων βαρβαρικών φύλων. Άρχισαν να περνούν τον Δούναβη, το ποτάμι φουσκωμένο, οι πρόσφυγες πολλοί, οι πνιγμοί καθημερινοί, τα μέσα για τη συντήρησή τους που έφθαναν από τη Ρώμη χάνονταν (ας πούμε πως οι εντεταλμένοι για τη διανομή υπέκυπταν στον πειρασμό για τη νομή) και οι Γότθοι μαράζωναν. Η κατάσταση επιδεινώνονταν, τα όπλα σηκώθηκαν. Έξω από την Ανδριανούπολη, στις 3 Αυγούστου 378, πάνω από 30.000 Ρωμαίοι οπλίτες σφαγιάσθηκαν. Η αυτοκρατορία δεν θα συνερχόταν ποτέ ξανά.
Η σημερινή Ευρώπη μπορεί κι ας απορεί. Με πολιτική επιδεξιότητα και εκτός πλαισίου σκέψη και δράση. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Η καγκελάριος προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο. Το κακό είναι ότι η Μέρκελ είναι φυσικός, δεν είναι μαθηματικός. Αλλά ακόμη κι αν έχει τον τρόπο της με τη γεωμετρία, τελειώνει ο χρόνος. Το κακό είναι ότι αυτή η κρίση δεν είναι αριθμητική.
